Skip to main content

Zo Niek, wil jij misschien even je schaap bij je brood leggen, van je schapenvacht afkomen en wil je zo met de papagaai, de banaan je bed uit? Of pak je straks Anna even? Pardon?” Weet ik nog net uit te brengen. Anna pakken? Ik ben wel eens voor minder opgesloten… Later leer ik dat Anna de naam van de tillift is. Wist ik veel…

Als inspirerende spreker in de zorg, maak ik altijd gebruik van mijn eigen ervaringen. En oh, wat kan ik toch genieten van zorgtaal!

“Zullen we samen douchen?”

Herinner jij je nog die keer dat je samen met iemand ging douchen? Ik wel! Ik heb het niet over een laatste romantische escapade, maar over de knappe verpleegkundige van de afdeling neurochirurgie die me vrolijk vroeg: “Zo Niek, zullen we gaan douchen?” We? Ik was in de war. Ik ben 28, vrijgezel, maar dit is wel heel recht voor mijn raap. Dachten we hetzelfde? Maar na wat stotteren en blozen, begreep ik het. Ik moest douchen, zij hielp. Ik naakt, zij in volle tenue. Een gezamenlijke activiteit? Niet echt, tot mijn spijt.

zorgtaal samen douchen spreker zorg
spreker zorg zorgtaal onderkantje aubergine

Ff het onderkantje doen: de verborgen betekenis

“Zullen we vandaag even het onderkantje doen?” vroeg de verzorgende op een dag in het revalidatiecentrum. Het onderkantje? Wat bedoelde ze? Was dit een nieuwe dansmove die ik gemist had? Nee, het betekende gewoon dat de verpleegkundige, nou ja, het ‘onderkantje’ zou verzorgen. En ik maar denken; dat is ook niet aardig tegen een man om er een ‘-tje’ aan vast te plakken. Een beetje verwarrend, helemaal toen ik de bovenkant gewoon zelf moest doen.

Even naar de wc: een kwestie van interpretatie

“Zullen we even naar de wc gaan?” vroeg de verpleegkundige. Even? Bij mij is het allesbehalve ‘even’, kan ik je vertellen. En met ‘we’ bedoelde ze toch echt dat ik zelf moest poepen. Een kwestie van interpretatie. Dat liever dan dat ik ze in de morgen hoorde praten over mijn bed: “we hebben hier weer een code bruin” (bij dat incident mag je zelf plaatjes bedenken). Even later kwam er een grote hand om de hoek met een beker: “Niek, kopje koffie erbij?”

spreker zorg zorgtaal wc toiletbezoek

En ondanks dat ik dag naar dag plafonddienst had, de grootste verwendicapte was die er bestond en door de aandachtsknop (die grote knop naast je bed) genoot ik van alle zusteracts. Ik werd enkele jaren geleden binnengereden op de SEH van het Tergooi ziekenhuis en ik dacht, ‘jullie moeilijke taal snap ik nu helemaal’.

Dus toen de SEH-verpleegkundige op de kamer binnenkwam, was het eerste wat ik zei:

"Goedemiddag, mijn naam is Niek van den Adel. Ik ben bij u bekend met een posttraumatische syryngomeylie van thoracale 11 tot cervicaal 3. Een thoracale paraplegie, 2 clavicula fracturen en sarcoïdose. Graag even een sedimentje, toch even een thorax en dan een labje. Graag even een flesje Perfalgan aanhangen en jas er alvast een groene naald in. Wie doet de controles?"

Verbaasd kijkt ze me aan en keert weer om en loopt de gang op. Ik hoor haar denken; dat is een beetje te hoog in zijn eigen regie… Ze praat net iets te hard op de gang:

“Wie maakt even die dwarslaesie af in kamer 2?”

En ik kwam hier nog wel om beter te worden…

Zorgtaal, ik hou ervan…