Wolken

Ik probeer te voelen wat er allemaal met mij gebeurd deze dagen hier in Oostenrijk en ik realiseer mij dat het zoveel is dat ik geeneens weet waar te beginnen.
Hier even alleen op het balkon, turend over de vallei zie ik de wolken door het dal trekken en ik sluit mijn ogen. Ik moet bijna wel want er gebeurd zoveel met mij hier dat ik het even niet meer snap. Het lijkt wel of de bergen mij willen helpen want al snel voel ik de rust in mijn hoofd wederkeren en kan ik stapsgewijs even bekijken wat het dan is wat mij zo bezig houd.
De radicale omgooi van mijn leventje thuis vol regelmaat en vaste patronen naar een hotel vol dwarsleten die allemaal op hun eigen manier omgaan met een dwarslaesie. Want, alhoewel deze week bedoeld is om ons voor te bereiden op de handbike battle van aanstaande donderdag, verwonder ik mij nog het meest om de mensen om mij heen. Zet mensen met een dwarslaesie bij elkaar en binnen 5 minuten heb je het over poepen, plassen, incontinentie, sex, pijn en andere bij effecten van dit leven. Het is wonderlijk om te merken dat ik niet de enige ben die zo open en eerlijk en zo snel al durft te praten over deze toch beladen onderwerpen. En toch voelt het goed. Ik heb een hekel aan het woord lotgenoten maar ergens is het toch fijn om in een omgeving te zijn waar een half woord genoeg is. Waar ik leer dat er leven zonder een urinezak aan je been is, waar een leven is zonder elke dag een uur op de toilet zitten, waar ik leer dat er zoveel dingen te leren zijn om het leven vrijer, makkelijker of sneller te maken. Waar de douchestoel vervloekt wordt en het niet nodig hebben van een transfer plank een enorme vrijheid geeft.
Vannacht lig ik tot half 4 wakker van de pijn en heb ik dus ruimte en tijd zat om even na te denken wat er allemaal gebeurd. Ergens is het fijn al die andere verhalen, andere invalshoeken en andere levenslessen. Maar, het is ook confonterend, want anderen ‘makkelijk’ door het leven heen lijken te dansen ben ik nog veel bezig om mijn basis stabiel te krijgen. Omgaan met pijn blijkt meer een meer de bepalende factor voor mij te zijn en het zien van zoveel levens zonder pijn, wekt toch ook wel jaloerse momenten op. Een leven zonder morfine, gabapentine, amytriptiline, baclofen, antibiotica, magnesium, microlax en norgalax is dus ook mogelijk. Of dat voor mij ook zo is moet nog blijken maar leren kan ik er zeker van. Een mooie week dus, goed om deze dingen even op papier te zetten.
Dikke knuffel Niek