Wakker worden. Zo voelt het nu een beetje. De opdrachten gaan beter dan ooit, steeds weer heb ik het gevoel dat ik dichter bij mijn kern kom van wat ik wil vertellen aan de wereld. Ik heb weer een blank vel papier die ik zelf in mag kleuren, maar misschien is die er altijd al geweest. Voor degene die mij al wat langer volgen, als ik niet schrijf gaat het vaak wat slechter met me. Slecht was het laatste jaar zeker niet te noemen, wel leerzaam. Mijn vertrek bij TrainMark en mijn vertrouwde omgeving deden meer met mij dan ik dacht, de samensmelting met BeLight toch in de gekozen vorm afgeblazen en de hele zomer doorgewerkt aan een nieuw concept. (waarover later meer…)
Het voelt als een hunkering, een verslaving waar ik maar constant naar op zoek ben. Wat is de reden van de tweede keer wakker worden en hoe zet ik die kracht in? Let op mijn laatste zin.
Hoe en waar zet die in?
Ik geloof dat die niet alleen voor mij maar voor iedereen een bewuste keuze is. Een keuze die alleen ik kan maken, waar zet ik mijn talent in en welke footprint maak ik dan op deze wereld? De verleidingen van het geld wat mensen betalen voor een Keynote liggen op de loer. De spreekwoordelijke stropdas die ik de jaren droeg voor mijn ongeluk verleid mij. Telkens weer. Keer op keer en die wil ik niet.
Dus de koers gaat om. De wereld bepaald niet wat ik waar kom vertellen. Dat bepaal ik. Ik bepaal waar ik spreek en waar ik train. Ik bepaal waar ik toegevoegde waarde kan leveren, mensen wil gidsen en organisaties weer gezond met elkaar, met de wereld, maar voornamelijk met zichzelf laten omgaan.
Wakker worden dus
Gezond omgaan met jezelf. Een mooie zin waarbij de luiken van de ongezonde, wellicht makkelijke kant steeds op een kiertje staan. Ik merk dat het lef vergt, moed en durf, om de kieren te sluiten voor de wind die de gemakkelijke weg steeds maar tevoorschijn tovert.
Dus de onderwerpen in mijn speeches veranderen van gastvrijheid naar geluk, van management naar inspirerend leidinggeven en van gastvrije zorg naar positieve gezondheid. Ik boek mijn grote held; Tony Robbins, ga weer op leiderschap trainingen, vlieg de wereld over en laat mij inspireren. Lef, moed en durf. Voor het eerst begin ik speeches af te slaan, trainingsvoorstellen met grote nummer te weerstaan omdat het geen goed doet aan hetgeen ik deze wereld wil brengen. Dat zijn slechts een paar stappen:
Wakker worden – Dromen – Doen!
Terug naar de essentie van een gelukkig leven. Hij pronkt sierlijk op de voorpagina van mijn nieuwe site. Ik wil spreken, mensen raken in hun hart en ze vervolgens meegeven welke stappen te nemen, omdat daar de verandering ligt. En ik weet als geen ander hoe verleidelijk de makkelijk weg is. Ik weet als geen ander hoe gemakkelijk niet gelukkig maakt. Tot het punt dat je een motor nodig hebt om geluk nog te zoeken….
Het papier word steeds gevulder waar ik de tekenkunsten van Puck & Josefien bijna evenaar. Ik voel me wakker.
Hoi Niek,
Ik denk dat je langzamerhand bij jouw kern begint te komen. Als jonge gast had je het al in je om mensen te entertainen maar zeker ook een luisteren oor te bieden. Jij ging een goed gesprek niet uit de weg. Anders dan je leeftijdgenoten..
Je was oprecht geïnteresseerd in het welzijn van een ander en had ook snel door hoe het echt met iemand ging. Mooie eigenschap die je weer mag toelaten. Daar word jij gelukkig van. Het is daarom ook goed van je dat je het heft weer in eigen handen neemt en zelf bepaald wat je doet en waar. Je bezit een grote kracht en dat is dat je andere mensen kan inspireren, en daar ook weer voldoening en kracht voor jezelf uithaald.
Goed bezig ?
Ga zo door.
Groetjes Wendy