5 pm Hier lig ik dan in bed, na 8 uur lang schoftelijk te zijn behandeld door het AMC, begint tot overmaat van ramp mijn overbuurman weer irritant de inhoud van zijn maag naar boven te roggelen. Mijn schouders doen pijn van de lange rit naar Amsterdam in de ambulance, mijn hoofd is moe van irritatie en machteloosheid en ik realiseer me dat ik onnodig veel bruikbare therapie gemist heb vandaag. Ik ben er klaar mee, moe, boos en verdrietig lig ik in mijn bed. Verdrietig dat er nog steeds instanties zoals het AMC bestaan die met je omgaan alsof je een stuk vuil bent, Engel & Colfield verover aub de wereld en laat elke CEO van elk ziekenhuis verdomme volgepoept 2 uur in bed op zijn artsen wachten. Kijk hem dan 5 minuten na en laat hem dan weer een uur wachten ergens in de gang voordat je hem zelf na de sjagarijnige takketeef achter de balie laat komen om te vertellen dat die nogeens 4,5 uur moet wachten voordat die naar huis kan worden gebracht. Leg hem dan eens bij mijn overbuurman 24 uur op 1 kamer en laat hem dan nog eens vertellen wat gastvrijheid is….
Ik hou op, ik vertel later wel verder…
7 pm Okay weer iets gekalmeerd, nogsteeds geen haleluja maar enfin, we kunnen weer. Bovenstaand moet natuurlijk gerectificeerd worden door mijn bezoek aan welbekend G-7 Noord. Mooie zusters waren er allemaal en terug in mijn oude kamer, liet de woede zich iets bedaren.
Nu,even geslapen en maar geprobeerd zoveel mogelijk happy thoughts op proberen te halen. Sterke, mooie blije, ontroerende momenten waarbij ik ook zonder “realisatie momentje!!!” te roepen een sterke herrinnering heb opgebouwd. Het helpt gelukkig, Andrea Borcelli luisteren met de openhaard aan en met het gezin samen lezen. Zeilen over het Ijselmeer, zoenen in de regen, leven in een cottage op het platteland, trouwen in Italië en kaarten met opa en oma. Mij helpt het, ik krijg de glimlach steeds moeilijker van mijn gezicht en vergeet gelukkig langzaam de minder leuke kanten van vandaag… Ik realiseer me bewust dat ik gelukkig ben omdat ik nog gelukkig wil zijn.
Het avondeten vind ik nog moeilijk, ik eet nog op de afdeling met de andere ‘zware’gevallen die nog niet beneden tussen het volk mogen eten. Gesprekken verlopen moeizaam en helaas vaak negatief. Ik merk op hoe gevoelig ik ben voor andermans (negatieve) energie, alsof ik dit in een jutte zak op mijn schouders mee zeul. Ik merk dat ik minder aan deze mensen begin te vragen: “hoe gaat het nu” Bang voor het negatieve antwoord “nou je weet wel, hier pijn, daar pijn, dit ging niet goed, de rolstoel doet het niet etc etc…”. “Hou eens op over die leasie” wil ik roepen, er bestaat toch wel meer dan dat? Positieve energie pak ik dan gelukkig ook op, blij ben ik dan ook als ik zoals gister avond tijdens het afdelingsuitje, de mens achter de revalidant weer even zie. Mooie grappen maken over de verpleging, verhalen over dromen, spiritualiteit en leuke dames klinken over de tafel. Er wordt gelachen, gegeten en gedronken, bijna vergeet ik de helse rit hierheen. In de elektrische rolstoel geladen in onze rolstoelbus. Het licht in de bus aan en staat heel groot op de zijkant, gehandicaptenvervoer, komt tot zien!!! Als een aap in een kooi…verschrikkelijk dat echt nooit en nooit meer…Eenmaal thuis, placeer ik mijn rolstoel in de regen buiten en laat al dromend de druppels voor 10 minuutjes rijkelijk vloeien. Eigenlijk nog nooit gedaan, ik heb ook geen idee waarom maar het ruikt en voelt heerlijk. Alsof alle negatieve energie van me afspoeld.. Ik blijf nog even zitten bedenk ik me.
Gehandicapt, minder valide, invalide…Klote termen, maar helaas wel waar…het begint zo af en toe hard in te dalen. Het is maandag en ik ben weer in strijd met ‘de mat’. Tijdens de fysio leer ik omrollen, en op mijn zij liggen. Ik weet dat het moeilijk gaat worden maar dit soort momenten raakt ‘het’ me pas. Ik lig op mijn buik, kan geen kant meer op en vraag me voor het eerst af of het het allemaal waard was…Wat ik ga missen, hoe het allemaal moet straks elke dag met die belemmeringen…Alsof ik de benarde positie waarin ik me bevind nodig heb om duidelijk te maken dat ik toch echt beperkt ben, en het toch geen droom is. Snel rol ik dan ook weer terug, stomme mat! Hij wint het elke keer, drie keer draaien en ik ben compleet op…Volgende keer vier keer neem ik me voor….
Het is even mooi geweest, tot snel, dikke knuffel,
Niek
Lieve Niek,
Wat ben je toch een kajer, wij zijn trots op je. Je staat niet meer achter het paard maar ervoor en zegt: “kom maar op”.
liefs en dikke knuffel. Jan en Joke
heey niek
wat een mooi verhaal
wat vervelend over die rit
mij lijkt het helemaal niet leuk om als een monkey daar in te zitten
ik hoop dat die gedachte snel weg gaat
van je lieve neefje kjell!!!!
Gozer!
Wat schrijf je dit toch allemaal goed op. Door je beeldende manier van schrijven neem je me helemaal mee in je belevenissen en gedachten.
En zelden is bij mij trouwens een moeilijke frons zo snel veranderd in een dikke grijns nadat ik aan het eind een klein beetje naar beneden scrol en die pretbek van je zie zitten daar.
En heb je nou een FC Twente-shirt aan daaronder? Vooruitziende blik!
Dikke knuffel ouwe!
Rockstar on the wheels.
mooi hoe je negatieve
dingen met een lach
kan beschrijven.
Hey Kerel,
een tijdje geen bericht, maar dat betekend in dit geval niet ‘uit het oog, uit het hard’.
Je hebt je getoond als een waardig strijder, een krachtige vent die het leven aankan zoals het komt. Je hebt krachten in jezelf gevonden waarvan je niet weet waar ze vandaan komen, je hebt energie gevonden waarvan je nog niet precies weet waarvoor je ze kunt gebruiken.
De ene keer (en dat zijn verweg de meesten) gebruik je deze energie voor positieve ideeen en fijne gedachten en de andere keer bundelt deze energie zich om boosheid en frustratie eruit te gooien.
Maar lieve Niek, je zult leren om deze energie steeds beter te gebruiken om positiviteit te ervaren en te gebruiken.
Dat rollen op die mat, is straks een eitje voor je!
Liefs Thomas
Ik zal eens het adres van die CEO opzoeken 😉
Hey Niekie!
Ik hoop dat wij als zusters van G7-Noord je toch een beetje hebben kunnen opvrolijken!
Liefs,
Sanne
Hi Niek!
Ik wou je nog even bedanken voor je tip.. Je “realisatiemomentjes” hebben lotte en ik toegepast tijdens onze reis in centraal amerika! We stonden idd veelvuldig voor lul zoals je ook aangaf maar ik heb ze maar al te helder voor ogen als ik eraan terug denk:) Thanks!
Heel veel sterkte en succes, ik volg je verhalen xxx petra
Hoi Niek!
Hou je energie en kracht vast! Dat houd je sterk! Blijf je verhalen schrijven. Wij houden ze bij en blijven zeker aan je denken! Als je dat maar weet!
En als ik ben afgestudeerd, zal ik het ziekenhuis wel even voor je aanklagen! 😉 Sterkte met je roggelende overbuurman! 😉
Kus!
Broertje,
Hou van je.
Liefs
Niek,
Wat een fijn verhaal weer! Jij bent klaar voor positiviteit en dat gaat je lukken omdat jij een echt vechter bent!
Die mat pak jij straks helemaal in!
(Wie kan ik het beste bellen als jij het leuk zou vinden dat ik bij je langs kom?)
Jij bent een vechter en ik en alle Buijsjes zijn trots op je!
Niels Buijs
hey Niels,
check even mijn profile, daar zie je je de benodigde gegevens!
tot snel
Hey Niek!
Ik las dat je aan het brainstormen was over het leven als zelfstandig ondernemer. Covey heeft het over het einddoel voor ogen hebben – dus in jouw geval; hoeveel boeken ga je publiceren? Je hebt talent man (je hebt er vele maar deze steekt er absoluut uit!). Ben je al toe aan bezoek?
Groeten, Joost
Hey Niek,
Geweldig man dat je al zo vooruit gaat ook al is dat heel hard werken. Je krijgt het niet voor niets want het gaat jou wel lukken. Laatst zag ik een artikel over een golfer in een rolstoel. Fantastisch en dat doen we nog wel eens. Al is het voor de fun! En ehhh , probeer zeker in AMC zelf de regie te blijven houden als het gaat om afspraken en polibezoeken. Dit is toch niet normaal he. Maar besteed er maar niet teveel energie aan. Het blijft wel een leermomentje waar je wat mee kunt. En kan je af en toe die roggelende ouwe beer tegenover je niet tijdens zijn roggeluurtje achter in de gang laten parkeren, dat is beter voor je gemoedstoestand. Op een dag zal het allemaal achter de rug zijn en leef je gelukkig weer je eigen leven. Vele vrienden en familie blijven je steunen. Dikke zoen van ons. Hennie en Fenko
Hey neef,
Echt respect dat je zo positief ingesteld blijft. Nu ik zelf helemaal terug ben geworpen naar 0 naar 4 maanden revalideren van een knie operatie. Probeer ik naar jouw voorbeeld steeds om te schakelen naar positieve gedachtens.
Met een beetje optimisme kom je ver, maar met een berg optimisme kom je verder dan iedereen durft te verwachten.
hou het goeie werk vol.
groeten jelmer
Beste Niek,
Jonge jonge,wat heb je gamaakt,via Leo hoorden wij wat je is overkomen,je zult begrijpen dat we er nogal kapot van waren.
Na een paar dagen hebben we de moed opgeraapt
om je een paar woorden met sterkte te wensen.
De veranderingen die dit ongeval met zich mee zal brengen zullen veel van jou,maar ook van je ouders,zusjes,broer en vrienden vergen.
De verhalen die je in je post weergeeft getuigen van de realiteit en hoe het er in de werkelijkheid aan toe gaat.Dat je weleens verdrietig en hulpeloos bent is dan ook goed te begrijpen,maar Niek je zult het toch voor het grootste deel zelf moeten waarmaken, wij hebben nl.allemaal goed praten.Zoals we je kennen met je positieve instelling zal je ook de tegenslagen overwinnen en accepteren die ongetwijfeld komen.Toon ons die veerkracht die je ons altijd liet zien,val niet terug in het verleden maar kijk naar de toekomst.
Ook voor jou ligt er een toekomst open en laat die roggelaar zien dat je met jou sympatie en humor het heel ver kan brengen.Wij zullen met veel belangstelling je post blijven volgen en komen als we in de buurt zijn aan.Doe de groeten aan Anne
Lieve groeten van
Antoinette & Mauk.
p.s. we zullen een kaarsje voor je opsteken
dat geeft je ongetwijfeld inspiratie
De dikste liefste knuffel heeel lang van ons!!!
Hou van jou
xx
Hey Niek! Ik vond het super dat je er gisteren was. Erg leuk om je weer te zien! Wij komen snel weer eens op een zondagmiddag borrel 🙂 Liefs Fiona….boxs ouwe!
He Niek, ben je toch gegaan gisteren…heb veel aan je gedacht deze week en net zoals Jelmer schreef zit ik daar te miepen over me miniscus, maar ja Tante Mieps heb je ook
Met Kjell ga je die achtbaan in want die gelooft in jouw omdat jij zijn “NIEK’bent
kus anja
Hey kanjer. Mooie mensen hebben mooie dingen dus ook mooie sites! Ziet er gaaf uit en je koppie ziet er op de foto ook alweer goed uit. Met jou als voorbeeld kan ik de dingen allemaal beter relativeren en ik moet zeggen; dat geeft rust. Bedankt daarvoor. Ik geloof in jou, je blijft mijn grote voorbeeld en ik blijf je volgen met je waanzinnige humor en doorzettingsvermogen. Blijf de slingers ophangen en ik zie je weer gauw. Liefs Theo
Lieve Niek,
Wat een nare ervaringen maar wat een geweldig verhaal weer. Tjonge, je bent een kunstenaar om die negatieve gedachtens om te draaien en weer een glimlach op je gezicht te kunnen toveren. Heel inspirerend!
He lieve Niek,
Wilde even zeggen dat ik het super vond dat je er vrijdag bij was bij de alumniborrel. Stoere actie zo in je uppie.
Hoop dat je het weekend niet te veel tol hebt moeten betalen voor het gezellig avondje uit.
Heel leuk je gezien en gesproken te hebben.
Hopelijk tot snel,
lfs Martine
Niek……………………………..
Gisteren was Jelte hier voor het huren van een valkje. Toen vertelde hij dat jullie met Hemelvaart niet kunnen komen en waarom……..ik kreeg een brok in mijn keel.
Wat is het toch altijd oneerlijk verdeeld in de wereld, dat de sociale, gezellige en midden in het leven staande mensen dit moet overkomen.
Wel super dat je de toekomst in blijft kijken RESPECT! En keep your head up !
Jeetje alles is tuurlijk te relativeren, dat realiseer ik me ook heel erg nu ik een geweldig dochtertje heb gekregen, maar dit is wel ff erg pittig.
Heel veel sterkte met alles, liefs & dikke knuffel Roos
Hé Niek,
Mooie foto 😉 Je bent en blijft toch een lekker ding!
Ik kreeg net een berichtje doorgestuurd van het Secretariaat van IHM, en las over je ziekenhuis’avontuur’. Ik moet zeggen dat ik vreselijk geschrokken ben en een traantje heb gelaten. Aan de andere kant ben ik wel overtuigt dat iemand met jou levenslust en persoonlijkheid het wel gaat redden. Je bent volgenms mij creatief genoeg. Hoe zeggen ze dat ook alweer…..Geen problemen maar uitdagingen….;) klinkt wel heel positief hè?
Nou kanjer! Ik zal je blog bijhouden, maar hoop je ook in de nabije toekomst weer eens in het ‘echt’ te zien en te spreken.
Dikke tuut!!
Corine
Gozert,
Wat een verhaal.
Ik zie op je foto en lees in jou verhaal, dat jij jezelf niet verloren bent. Die pakken ze nooit van je af.
Doe rustig aan geniet van elk moment en ervaar wat er is en niet wat er niet is.!
L@terz
Stefan