Kijk eens 10 seconden goed naar dit gezicht. Wat zit er achter die gesloten ogen? Zie je berusting of juist verbijten in de plooien die zijn leeftijd lijken te verraden. Vecht, vlucht of bevriest hij? Zijn hoofd licht gebogen en zijn ogen samengeknepen. Zie je gelatenheid, veerkracht of juist verdriet in de lichte trek van zijn mond? Wat zie je?
Als ik naar de foto kijk dan zie ik een man met één ding. Iets wat er altijd is, maar moeilijk uit te leggen is. Iets wat we allemaal hebben, maar bij hem een groot gedeelte van zijn leven beheerst. En dat iets is; eenzaamheid. Ik zie iemand die compleet wegzinkt in zijn eigen wereld, naar binnen ver weg van alles en iedereen, omdat dat de enige plek is waar hij nog de pijn aankan. En die plek is de eenzaamste plek van zijn bestaan. Hoe ik dat weet? De man op de foto dat ben ik.
Altijd aanwezig
Het is er altijd. Het is er als ik kortaf ben naar mijn kinderen. Het is er als ik euforisch op het podium sta als spreker veerkracht. Het is er als Kim ’s avonds tegen mij aankruipt in bed en ik wegdraai. Het is er als ik heerlijk wandel met Joep. Het is er als ik in de ochtenden een half uur met mijn trui op schoot kan zitten, omdat het aantrekken ervan zoveel zeer gaat doet. Het is er tijdens alle dinertjes met vrienden. Het is er tijdens alle depressieve ochtenden, tijdens feestjes, tijdens boekuitreikingen, tijdens zoom meetings en tijdens het schrijven van dit stuk. Je ziet het niet altijd, maar ik wil dat je het weet, ik wil dat je het ziet.
“Ik zie het nooit aan jou. Jij bent altijd zo’n blije eikel. Je hebt zoveel energie als je op het podium als spreker staat.” Dat klopt. En toch is deze kant er ook. Het knijpen in mijn vuisten om te ontsnappen, het wegtrekken van mijn gezicht na de zoveelste bliksemschicht door mijn hand. Het apathisch heen en weer zwaaien van mijn hoofd omdat de brand in mijn schouder tijdens de slaap mij weer wakker houdt. Dan laat ik alles, maar dan ook alles los en zink ik diep weg in mezelf, een plek waar ik hem aankan. Het is een plek waar je mij niet kan helpen. Een plek die ik niet uit kan leggen, het is de enige plek waar ik dan kan zijn en die zich kenmerkt door eenzaamheid.
Die rolstoel is zo goed te zien
Maar als je mij vraagt naar mijn handicap, is het niet die dwarslaesie die ik vertel. Ik wil het ook niet altijd laten zien. Het is namelijk zo’n dooddoener die pijn. Jij kan er ook niets aan doen, en toch wil ik dat je het weet. Zodat ik de pijn wel alleen heb, maar hem niet alleen hoef te dragen. Mensen vragen mij wel eens hoe het is om te leven met chronische pijn. En het beste antwoord wat ik dan kan geven is; eenzaam.
Maar zijn we dat niet allemaal wel eens? Zitten er niet bij iedereen achter de zichtbare rimpels, onzichtbare littekens? Zit er achter elk gezicht niet een verhaal dat niet gelijk te lezen valt? Toch zijn het vaak die verhalen waar connecties, relaties en vriendschappen uit ontstaan. Het is tegenwoordig zo vluchtig zo druk, dat we daar zo weinig de tijd voor nemen. Als spreker veerkracht vertel ik vaak, en geloof ik heilig, dat elkaar daadwerkelijk zien, een kwaliteit een levenswijsheid is, waardoor je echt kan aansluiten bij een ander. De ander echt zien, alles boven en onder de oppervlakte zodat contact oprecht, puur en echt is.
Ik zie jou
Het is iets wat wij in het Nederlands bijna niet gebruiken. Toch staat het in mijn trouwring gegraveerd omdat als wij daar de tijd voor nemen. Dat eenzaamheid plaatsmaakt voor aandacht en liefde en laat dat nou de oplossing voor bijna alles zijn. Dus, neem jezelf eens voor om elke dag iemand even te zien. Te zien met alle mooie en minder mooie eigenschappen. Met alle zichtbare en onzichtbare littekens. Gewoon echt even de tijd nemen voor elkaar en genieten. Waarom? Het is een medicijn voor je eigen ongemak. Een ander zien, zonder bijbedoeling geeft vele malen meer oxytocine dan het ontvangen ervan.
Dus voel je je even niet zo lekker in je vel, ga een ander zien. Loop je vast in een project, neem even de tijd om een collega te zien. Gaat je relatie niet lekker, zie je partner. Zo, ontwikkel je veerkracht…
Wil je meer weten over hoe je veerkrachtig wordt, heb je moeite om om te gaan met veranderingen of heb je handvaten nodig om weerbaar te zijn? Laten we elkaar zien, boek Niek als spreker veerkracht.
