Het is al laat, we hebben hard geklust, althans mijn trouwe vrinden en familie dan. Ik heb besloten toe te kijken van een afstandje, af en toe een grapje te maken en te zorgen dat er genoeg gedronken en gegeten word. Ik ben moe, het is tijd om naar de hoogstraat toe te keren we hebben nog een heel weekend voor de boeg. Ik pak mijn tas, en ik voel plotseling mijn linker been in een strek spasme trekken, ik probeer nog mijn frame te pakken en te stoppen maar ik ben te laat. Ik dreun met mijn hoofd achterover volledig op het harde marmeleum. Hulp is er snel bij maar ik voel al dat ik te hard ben geknald. Mijn armen tintelen en ik kan ze niet meer op tillen. De paniek slaat toe, hyperventilatie tot gevolg en ik ben licht in mijn hoofd. Fuck fuck fuck denk ik alleen maar, waarom dit nu weer. Daar lig ik dan op de grond. De zwaarte van de leasie op mij drukkend denk ik alleen maar aan de angst voor mijn nek. Ik wordt behendig weer de stoel in gelopen maar verlies daar bijna weer gelijk mijn bewustzijn. Gvd, shit, en ga zo maar door, het ging net zo lekker. Ik zal en moet de auto in, als een zielig hoopje mens wordt ik naar buiten geholpen en teder in de auto gelegd. Terug naar huis ben ik duizelig maar ik klaag bewust niet. Groot houden Niek, niet naar het UMC…
De nacht wordt zwaar, erg zwaar, de drukkende hoofdpijn versterkt door een aanhoudende zenuwpijn zorgen voor weining nachtrust. Pijn is vergankelijk zo weet ik inmiddels, het is je brein dat met je aan de haal gaat. Niet klagen Niek, niet zeuren, niet naar het UMC. Om half 6 in de morgen geef ik het gevecht op. Een aanwezige arts doet een poging mij te onderzoeken maar ik weet al genoeg. Kut, daar gaan we weer. Verpleging aan mijn bed, druk in de weer met de overdracht. Mijn hoofd gonst, Kim wakker bellen dat had ik beloofd zit in mijn hoofd. De ambulance broeders komen al snel aan. Met die pijnlijke transfer op de brancard. De ambulance in, shit shit shit denk ik alleen maar. Mijn life line rugzak moet mee, hierin al mijn spulletjes opgeborgen. Zelf kan ik inmiddels niks meer, kapot van de klap en de nacht vechten. Er volgen een hoop witte jassen, ik probeer uit leggen wat een syrinx is en waar mijn angst ligt, maar ik doezel weg van de werkelijkheid. Foto’s niet gelukt, toch een CT-scan, wachten wachten, nog meer witte jassen. Mijn ouders arriveren, flasback, kaboem! Spannend, wat is de uitslag, deze weet ik inmiddels, de rest nog niet. Er is niks met mijn wervels niks aan mijn schedel, dit is niet waar ik bang voor ben. De vochtophopingen daar ben ik bang voor, maar we weten dat niet te zien is op de CT. De vriendelijke wiite jas brengt de uitslag, inderdaad geen gebroken wervels geen uitgezette hersenvlies, dus kneuzingen gaan we van uit.
De tramadol doet inmiddels vrolijk zijn werk, de pijn verdwijnd eindelijk een beetje en de pijnlijke harde hoofdkraag mag af. Ik kan weereens niet van de billen van Kim afblijven en voel mij iets beter worden. Weer terug de ambulance in en mijn bed in. Veel pijn, veel draaien en het klusweekend missen, kut, dat had ik liever anders gezien. Maar goed, ups en downs hebben we het al eerder over gehad he? De pijn is vergankelijk, de zonneschijn volgt later deze week wel weer. Het opstaan is niet zo moeilijk, leren vallen daarintegen is lastig, daar kan ik nog wel wat in leren geloof ik…
Dikke knuffel
Niek
Jezus Niek, en dat op je tante zijn verjaardag,voor mij is maar 1 Cado belangrijk ,,Dat is dat jij weer kan Klussen..Dikke Zoen en heel veel sterkt van je tante
Niek, jij maakt ons steeds aan het schrikken. En dat na zo’n geweldige klusdag, met veel gezelligheid en hard werken !
Gelukkig hou je, zoals altijd, de moed erin. Sterkte, Sisko
Lieve stoere Niek,
Shit,….. ik gun je zoveel moois.
Dat is even behoorlijk schrikken.
Machteloos….
Mocht er iets zijn, iets kleins, iets groots wat ‘ik’ voor je zou kunnen betekenen, dan vertrouw ik erop dat je dat aangeeft. Groot(s) en stoer dat je bent.
Hele dikke knuffel van liset
respect dat je wéér positief blijft niek! sterkte en ga straks maar goed genieten van het kluswerk dat iedereen nu verricht XXXX
Jeetje Niek!
Wat een vervelend bericht!
Heel veel sterkte en succes.
Denk aan je
Liefs, Renate
Lieve Niek,
Wat een pech, het ging allemaal zo super.
Hou je sterk, want dat ben je.
Bewondering dat krijg je van zo velen, ook van mij.
Pak de draad weer op, ik denk aan je.
Liefs, en een dikke knuffel.
F#ck wat arelaxed, je zat er zo lekker in! Zet em op daar, we denken aan je! Dikke kus!
Hoi Niek,
Vol verbijstering lees ik je verhaal. Nu, een aantal dagen later, hoop ik echt, dat het weer wat beter met je gaat.
Moedig en knap van je om het allemaal weer op te schrijven.
Ik wens je sterkte en zoals gewoonlijk weer
“een dikke knuffel”.
Hallo Niek,
Even weer eens wat berichten van je gelezen. Voorspoed en tegenspoed wisselen elkaar af. Gelukkig ben je steeds weer positief. Goed om te lezen dat je toch steeds weer de kracht vindt. Laat de lente maar komen en de zon steeds vaker weer gaan schijnen!
Liefs
Mandy
Zo, die smak die je gemaakt hebt! Wat een vieze tegenvaller…
Bij dezen nog maar eens het beste “medicijn”: jouw doorzettingsvermogen, met een paar druppels humor en tenslotten een boel dikke knuffels en liefs van je dierbaren!
Ook van mij een VETTE knuf! xxx