Het stormt in Nederland. Het is verschrikkelijk, de treinen rijden niet, er staan files. Er is waterschade, dakpannen beschadigen auto’s en het hele land is in rep en roer. In de zomer schijnt bij ons de zon. Het is verschrikkelijk. Ouderen overlijden dankzij de hitte. Er is te weinig water voor onze akkers, zonnebrand raakt op. Het regent in Nederland. Het is verschrikkelijk. Er is waterschade, veel auto ongelukken en de riolen zijn bijna vol en we moeten stukken onder water laten lopen om doorbraken van dijken te voorkomen. Het is koud in Nederland. Het is gevaarlijk buiten, het ijs is nog niet dik genoeg, weer veel ongelukken en zo is er dan ook niks aan buiten.
Ik snap de wereld niet meer zo goed. Wanneer zijn wij erin gaan geloven dat het glas altijd half leeg is. Waar zijn wij vergeten dat het leuk is om tegen de wind in te hangen, leuk is dat het eindelijk lekker warm is, de regen ons een zeer gunstig klimaat bied en de kou van de winter alleen al leuk is omdat het de kans op ijs vergroot. Wellicht overdrijf ik of zie ik nu juist alle negatieve kopstukken op nu.nl oplichten. Het lukt mij bijna niet meer om door de nieuwsstukken de leuke, positieve stukken te lezen. Dit is alleen nog maar het weer, voor de rest overstemd het woord ‘crisis’ veelal onze aandacht als ik de kranten moet geloven.
En hoe vaker wij dit tegen ons zelf blijven zeggen hoe meer wij er in geloven toch? Is er dan een verbitterd persoon achter de schermen die deze berichten voor ons uit zoekt? Wie bepaald dat dat dan de werkelijkheid is, dat dit de dingen zijn die er toe doen in de wereld? Wie besluit dat de omgevallen boom tegen een auto belangrijker nieuws is dan de geboorte van Berta 13 te Sneek? Wie bepaald dat het herhalen van het ‘C’ woord belangrijker is dan dat Pietje 200 euro heeft opgehaald voor hulphond Nederland?
Ik ben er een beetje klaar mee, merk ik. Mijn dagen en werkelijkheid zien er helemaal niet zo uit. Niet dat ze altijd nou mega positief zijn. Maar over het algemeen zijn mijn dagen gevuld met ontmoetingen met leuke mensen. Het vervullen van leuke trainingen, of eten met vrienden. Mijn dagen zijn leuk omdat er ondanks alle ellende in de wereld het glas half vol is. Dat ik in een aangepaste auto mag stappen om vrolijk in de file te gaan staan omdat ik mag autorijden. Dat elke dag een cadeautje is omdat ik nog werk uit mag voeren dat er toe doet. Dat ik ondanks de pijn, spasmes en incontinentie er mooie dingen om mij heen gebeuren die de dag de moeite waard maken. Misschien is dat wel mijn missie, mensen laten zien dat er nog zoveel leuke en mooie dingen te beleven zijn. Laten zien dat ondanks die verdraaid harde wind ik een geweldige dag had en genoot van de kracht van de natuur.
Wat een mooie wereld leven wij toch in…
