Stilstaan

Dag Allemaal,

Hier weer wederom een klank vanuit Utrecht. Ik ben inmiddels alweer enige weken poliklinisch aan het revalideren en er gebeurd weer een hoop in het hoofd van Niek van den Adel. Het leven pakt zich weer op, de gang van zaken wordt normaler en geleidelijk stroom ik weer in de waan van de dag, hey! roept een stem, maar dat is niet de bedoeling! Het is daarom voor mij zo ontzettend belangrijk om stil te blijven staan. Te kijken, te observeren maar voornamelijk te voelen wat er nu gebeurd. Genieten van de dingen die weer kunnen en pijnlijk te contateren dat dingen ook niet meer kunnen. Dat de grenzen waar ik zo graag over heen ga ook de weerzijde op mijn lichaam slaan.

Ik ga steeds meer onder mijn leasie niveau voelen maar dat betekend ook pijnen die voorheen niet aanwezig waren. Nu is er nooit een probleem, mijn pijnen zijn vergankelijk en voorwaardelijk zo heb ik geleerd. Mijn darmen zijn mijn lijflijn, zij vertegenwoordigen en laten duidelijk de staat van mijn lichaam merken, ontdek ik plotseleling. De duizeligheid neemt weer toe. Stilstaan Niek! Wat gebeurd er nu? Te druk, verkeerde voeding? Blijven voelen in het nu. Volgens de dokter zijn de klachten verklaarbaar, toch maar weer even echo’s laten maken. Pfffff….even ademen en rust.

Links, rechts van boven naar onder. Dat patroon moet inmiddels ook u duidelijk zijn. Gelukkig in Hilversum, maar blijven stilstaan, niet te snel willen. In de hoogstraat bekijk ik een revalidatie film uit ’75. Er is geen snars veranderd, behalve de slechte kapsels dan. Geen beperkingen, geen grenzen, toen kon kamperen in Noorwegen ook al…Dit sterkt me vreemd genoeg, met minder hulpmiddelen zien ook zij er gelukkig uit. Maar ook daar straalt geluk uit van samenzijn, aanraking, ontdekking en genieten van nu. Hey! Voor al die dingen heb ik mijn benen niet nodig! Jahoe denk ik, het kan!

Gemixde gevoelens dus, mezelf alweer beter leren kennen, en blijven voelen wat mijn lichaam al wel maar ook nog niet kan. Ik wil, ik wil, ik wil alweer…maar wellicht is juist stilstaan de vooruitgang?

U hoort van mij als ik eruit ben…

Een dikke knuffel

Niek