Het mag u misschien niet zo zijn opgevallen, maar het gaat niet zo goed met mij de laatste tijd. Er zit een vervelende bacterie in mijn lichaam die er maar niet uit wilt. 7 antibiotica kuren verder, vele slapeloze nachten, pijnscores van boven de 10 en een gebroken geest verder, ben ik er nog steeds niet uit hoe het nu anders kan. “Niek, je bent uit balans” zo beschrijft de huisarts het. Mijn lichaam weet even niet meer de weg naar de balans te vinden. Dit is ongeveer de 10de persoon die dit tegen mij zegt de afgelopen 2 maanden. Misschien moet ik eens luisteren…
Natuurlijk zal er een lichamelijk balans zoek zijn. Maar ik voel al even dat ik vooral mijn geestelijke balans de onrust veroorzaakt. Mijn voorkeursstrategie, van 1000 dingen tegelijk doen werkt momenteel niet. Rust, regelmaat en reinheid. Bah! Ik weet dat ik eens aan moet geloven. Zoals ik nu mijn lichaam uitput kan het gewoon niet langer. Ik voel al even dat de zelf destructieve Niek op een afgrond aanstuurt. Ergens in een verre grijze hersencel hoor ik mijzelf roepen dat ik deze situatie wel herken. De vorige keer heb ik toen gewoon een motor gekocht…
Wat zal het nu zijn? Decubitus, longontsteking, totale resistentie? Moet ik dan echt weer zo hard vallen voordat ik leer dat ik mag matigen in mijn leven. Alleen bij het uitspreken van dit M-woord ga ik al bijna over mijn nek. Mijn coach kijkt mij altijd lachend aan als ik dat zeg. Ik ben nu eenmaal gewend om een leven van éénen en tienen te leven. Maar kan je dan ook gelukkig zijn met een constante 5? Ze zegt van wel. Ik vertel haar over mijn strijd om de wereld zachter, mooier en groener te maken. “Maar hoe groot wil je het hebben dan? “Hoe groot? Nou gewoon zo groot als Nelson Mandela natuurlijk” Dat gaat je nooit lukken lieve Niek. Binnen in mijn hoofd staat er een leger stemmetjes op die schreeuwen: Wat! Dat gaat mij nooit lukken? Echt wel!!!!!!
“Wie zorgt er nu eigenlijk voor Niek?” Weer zo’n rake vraag. Ik word stil. Als ik de keus zelf niet maak om voor mijzelf te zorgen dan doet mijn lichaam het wel voor mij. Dus, sinds nieuwjaar lig ik weer op bed. Ik ben op van het vechten tegen de pijn. Ik wil de wereld veranderen en een goede vader zijn (ik weet nog niet in welke volgorde) ik wil goed voor mijn omgeving zijn maar hoe kan ik dat allemaal zijn als ik het niet voor mezelf zorg? Hoe kan ik in hemelsnaam anderen inspireren als ik niet dicht genoeg bij mijzelf kan momenteel?
Ik krijg een vraag van haar mee die ik op de spiegel plak. Elke morgen staat mij nu een klein wit papiertje aan te staren met een vraag. Een klote vraag waar ik voor het eerst in hele lange tijd geen antwoord op heb.
‘Wat voed jou in je leven?”
Dan ineens na een paar weken klinkt er zachtjes een stem door mijn hoofd. ‘Liefde’ . Gewoon liefde. Liefde voor Kim, voor de kids, mijn familie, mijn vrienden, maar vooral liefde voor de wereld.
Betraand, door het plotselinge besef, zit ik voor de spiegel. Het hoopje mens dat mij aan zit te staren, ziet dat het dankbare tranen zijn. “Lief lichaam. Dankjewel dat je mij een halt toe roept. Dankjewel dat je mijn stil laat staan en weer laat beseffen wat ik hier ook alweer kom doen” Dat is liefde brengen, al vergeet ik soms die ook aan mijzelf te geven.
Lieve Niek, naast liefde geven, is het ook liefde ontvangen en van genieten. En ook in hele kleine dingen, zoals voor de meiden zorgen, een vriendelijke woord links en rechts, er zijn voor anderen, kan je heel groots zijn. Het hoeft niet altijd in de “grootse” zaken. Hiervoor hebben we een prachtig spreekwoord: wie is het kleine is eert, is het grote niet waard”.
Het is zo simpel, blijf bij jezelf. Van daaruit kun je geven. Wat dan ook. Ik ben dichtbij mezelf en voel dat ik nu andere kan helpen en als vanzelf dienen ze zich aan. Dit alles vanuit liefde. Kun jij ook Niek. Eerst jezelf, Kim en de meiden. ❤
Think big, act little …
Potverdikkie Niek …
Je bent een kanjer en een lieverd.
Ik wens jou heel veel liefde, zodat je het nog lang kunt doorgeven
Ik begrijp die éénen en tienen helemaal. Mijn trainingsaanbod blijft staan als je denkt dat een mooi doel om naar toe te werken helpt. Beterschap Niek!