Ongelooflijk, wat kan de tijd me toch snel verslinden. Het is onrustig nu, ik heb even geen grip meer op de dingen die gebeuren, ik merk dat ik minder aan kan. Ik ben het ziekenhuis rustig ingegaan maar kom er onrustig uit. Wat gebeurd er allemaal? Wat kan ik nu wel en niet?, Momenten vervliegen als licht zo snel, ik kan ze niet vastpakken ik snap ze niet. Weer terug op hoogstraat weer verhuisd van kamer, lekker rustig nu alleen wat voelt er dan niet meer goed. Ik hoor hier niet meer, ik heb geen contact met de groep of met de mensen meer, alsof ik aan het afzakken ben…Of ben ik gewoon klaar hier en is dit het onbindings process, het loslaten? Het ene moment kan ik redelijk genieten, het andere moment is er redelijke pijn of angst. De redelijkheid hiervan baal ik van, ik wil weer voelen, leven! Vanavond lig ik een film te kijken en wordt incontinent in mijn bed, dat is lang geleden, ik voel me rot. Naast de schimmel op mijn jongeheer, de pijn, teveel medicatie, teveel verandering, snap ik het allemaal niet meer. Ik voel me rot, dit wil ik niet, wat als dit me nu allemaal thuis gebeurd? Kan ik mezelf dan redden?
Ander moment; Ik ben vanavond nog wat wezen drinken met mijn dame, genoten over gesprekken van ons huisje dat we gaan bekijken vrijdag. Hopelijk lukt het. Ik was iets uit de morfine sfeer en het lukte me net iets meer Niek te zijn dan anders, lekker voelde dat. Wat voor een spullen we dan nog nodig hebben, hoe gaan we, let op we, het inrichten. Allemaal gekke woorden die super lekker klinken maar ook beangstigend. Hoe zal het allemaal gaan straks. Weer die onzekerheid of het allemaal gaat lukken met het huis en een eigen woning… Ik voel me zeker over mijn relatie, over ons. Mijn zielsmaatje heeft me gevonden, ik kan weer even bij dat gevoel. Lekker die zekerheid. Mijn hand gaat pijn doen, ik moet weer naar de Hoogstraat terug, weer terug in bed, de morfine hakt in en ik ben weg, weer terug naar de derde persoon die toekijkt hoe Niek zijn leven vergaat.
Ik lig weer in bed; Alsof de onzekerheid die ik lijfelijk met me mee draag nog niet genoeg was momenteel? Wat gebeurd er met me, de doctoren weten het niet, spasmes nemen af, pijn neemt toe, weer incontinent, veel uitval nu toch in de rechter arm, geen gevoel en temperatuur meer. Ik verlies mijn motoriek in mijn rechter arm, wat nu? Naar de doctoren, geen motorische uitval is de conclusie, ik kan door mijn gebrek aan sensibiliteit nu kopjes wat lastiger vasthouden. Inschenken knoei ik mee, kut hoe los ik dit nu weer op?
Op dit moment nu net na mijn bedakkefietje voel ik me niet lekker, ben vergeten waar ik ben en in welk proces ik nu deelneem. Mijn hoofd bevind zich ergens tussen de hoogstraat en het echte leven in. Maar daar buiten op straat weet ik niet welke straat ik moet nemen en het regend. Ik wordt nat, maar blijf staat op die plek niet wetende waarheen te gaan…”Help” roep ik te zacht om voor iemand te horen.
Morgen wordt ik wakker en begin ik weer aan een nieuwe dag, nieuwe kansen een nieuw moment zal zich aandoen, waarin ik me misschien veel happier voel. Dan kan ik de strijd weer aan, zie ik de kansen liggen en bedenk ik me dat alles vergankelijk is. Morgen zal het anders zijn, morgen start ik gewoon weer opnieuw. Ze spelen muziek in de huiskamer, mooie piano klanken klinken door tot op mijn kamer, heerlijk, hier ga ik even van proberen van te genieten
Tot de volgende keer,
Dikke knuffel
Niek
Hallo Niek,
Wat een emotionele achtbaan zeg met veel pieken en dalen, daar is de Alp d’Huez niks bij.
Ik vind het zo knap dat je overal nog een geniet-momentje uit weet te persen. Hierbij een diepe buiging.
Sterkte,
Masja
Zo veel respect!!! hou vol skeet!
Niek,
Even though i realise that there is much that is ‘lost in translation’ (unfortunately, I can not understand written Dutch, hearing it is much simpler :), I just love what you write and the way you write it. I think your next entry needs to be the story of this new woman in your life. I would love to hear about that 🙂
Lots of love from Africa xxx
Niek, veel medeleven en respect voor jouw
vechtpartij met je lichaam en jezelf.
Mijn energie gaat met jouw mee zodat
jezelf hopelijk wint. Verder veel goeds.
Wat een rauwe en heftige emoties. Vraag me wel eens af hoe ik er mee om zou (kunnen) gaan, maar heb er geen idee van. Weet wel dat jij het verdomd goed doet en ook nog fantastisch weet te beschrijven. Hou vol, vent!
Steeds weer als ik mij ellendig voel en dan een stukje van jou lees….weet ik weer, dat ik moet genieten van de “kleine dingen”
Bedankt en veel sterkte….. met een lieve groet voor jou……
Lieve Niek,
Hier een berichtje met hulp, pak het, gebruik het en ga vooral door met elke keer weer genieten van de goede momenten en vetrouw er op dat het er steeds meer gaan worden. Het vinden van een zielsmaatje is wel heel bizonder en komt ook niet zomaar op je weg. Heel veel liefs en ga door samen met alle lieve mensen om je heen.
knuffels
Lieve Niek,
Ik kan het nauwelijks bevatten wat jij allemaal ondergaat en hoe jij ermee omgaat.
De berichten over je huisje klinken heel positief. En je kan nu dubbel genieten, door het samen in te richten. Alle momenten van je geluk zijn je driedubbel gegund.
Liefs, Sisko
Lieve Niek,
je bent een kanjer,
je bent een geweldig iemand,
je bent een jongen om van te houden,
je bent een doorzetter,
je bent een voorbeeld voor velen,
je bent een ……
je bent een ……
je bent een ……
Ga zo door,
hou vol.
Dikke knuffel, ik denk aan je.
Het is alsof je vliegt en soms de enorme pracht van het leven zien en meemaakt maar dan weer dan in heftig omweer verzeild raakt. Maar het knappe is dat je elke keer door het onweer mooie momenten weet te pakken, en dat is inderdaad zo gegunt. Je bent voor mij een mooie david die elke keer weer zijn eigen goliat aanpakt en pak hem jongen!
X Marc
Wel relaxed dat Marc zijn Nederlandse spelling nog zo goed op peil heeft hahaha. Xke
beste Niek
een zielsmaatje is iemand met wie je op de moeilijkste momenten kan ‘ZIJN’ en daar ben je samen in je essentie.
“meer moet dat niet zijn” zeggen ze bij ons in la Belgique.
liefs van eenervaringsdeskundige.
Mieke
Lieve Niek,
Wat een woorden weer. Ik heb een hoop van je gelezen, veel aan je gedacht. Misschien niet genoeg digitaal verwoord, maar als je ingetuned was (zoals je dat zo treffend schrijft) heb je mn gedachtes wel gekregen daar twijfel ik niet aan. Je bent een prachtig mens en ik moet om je lachen en met je huilen. Ik zie je snel. kus, heeeeeeele dikke kus
(ps ooit gaan we samen wel dokters lessen opzetten.. hoe voel je mee 😉
ps en jaaaaaaa ik ben het helemaal eens met je Sarah Kate! ik heb een hoop vragen over ‘je soulmate’, maar weet wel een beetje van de rand en de hoed..wat ben je toch een held en een kanjer!!
Heel veel liefs
Hey bikkel. Wat een enorme kracht zet jij neer in je verhalen. Top man, keep on going en maak je dromen waar. Ben trots op je.