Het zal je maar gebeuren. Je bent een goede 80 jaar en samen met je rollator heb je je af laten zetten in een buitengebied van Zierikzee. Een avondje naar de familie en dapper alleen weer terug naar het verpleegtehuis. Waar? Dat weet je niet meer precies. Waarom? Ook dat is niet meer helder in je hoofd. Het is donker buiten, ijskoud, het moet al wel bijna nacht zijn. Het is kerstavond 2014, de taxichauffeur is er zonder pardon vandoor gereden en daar sta je dan helemaal alleen op de galerij. Je bent op zoek naar een woning, maar welke weet je ook niet meer precies. Wie ben ik dan eigenlijk ook alweer….?
Zo tref ik Mevrouw Jansen aan. Ik rol naar buiten om de honden uit te laten en kom daar toevallig een oudere dame zoekend door de galerijen tegen. “Kan ik u helpen mevrouw?” Ik moet naar huis zegt ze, maar waar dat is, is nog even zoeken. Het is een met regendruppels bedroefde kerstavond, daar donker alleen op de gang. Ik slik, mijn eerst traan weg bij de gedachte dat mensen dus ook zo oud kunnen worden. Daarna volgt boosheid op de Kl#!Tzak van een taxichauffeur die deze dame alleen heeft achter gelaten. Die had de participatiemaatschappij niet helemaal door geloof ik.
Het contrast van mijn familie binnen genietend van de laatste resten van het kerstdiner, tegenover Mevr. Jansen is onbeschrijflijk. Alle liefde en samenzijn, tegen de eenzaamheid en de verwarring hier buiten. “Weet u nog wie u bent?” “Weet u nog waar u woont?” We zoeken 4 complete flatgebouwen af, bellen de taxicentrale, 3 verpleegtehuizen en uiteindelijk de politie. Mevrouw Jansen is er wel klaar mee, ze staat gebogen in een hoekje, te verkleumen van de kou, bang, maar naar binnen wil ze niet. De politie arriveert en ze word uiteindelijk liefdevol thuis gebracht. Wij kruipen verkleumd naar binnen, de toetjes zijn gesmolten, maar ik kan mij daar niet druk meer om maken er speelt maar één gedachte door mijn hoofd.
Ik ben weer even wakker geschud dat ook die wereld bestaat. Het lijkt zo lekker makkelijk. Je stopt ze in verpleegtehuizen en er wordt wel voor gezorgd. We kijken en lachen een keer om Geer & Goor, doneren wat geld zodat we er zelf niet echt iets aan hoeven te doen. Maar we gaan het niet redden zo. De mensen in de zorg rennen zich de benen onder het lijf vandaan, maar de geldkraan gaat steeds verder dicht. 75% van mijn generatie claimt nooit zijn ouders in huis te laten wonen. Maar echt veranderen vinden we in de gezondheidszorg ook moeilijk. Staat volgend jaar dan de hele galerij vol? Ik maak mij zorgen.
En die ene gedachte?
Wat, als ik nou niet de honden uit was gaan laten, wat was er dan met Mevr. Jansen gebeurt?
Ahhh de schat wat sneu en zeker wat een kl.tzak van een taxichauffeur. De kinderen van de mevr gaan ook niet vrijuit vind ik, die weten vast dat ze vergeetactig is en hadden het adres moeten doorgeven. Wat ik nog raarder vind is dat als je een taxi besteld het aankomstadres vaak gevraagd word. . Nou ja al met al een zeer vervelende situatie voor mevrouw
Waarom krijgt die taxichauffeur de schuld??? Is het niet de verantwoording van de KINDEREN om te zorgen dat hun moeder veilig thuis komt??? Ik zelf werk in een verzorgingshuis. En geloof me…veel familie komt alleen maar “op visite’!!! Sommige familie heeft zelfs het lef ‘hun’ vuile koffiekopjes voor ons te laten staan! Afwassen doen de zusters wel!!! Boodschappen doen??? Ach, doen de zusters ook wel! Huisarts bellen, nee hoor, doen de zusters wel!!! En ondertussen wel klaar staan met kritiek als de huisarts niet meteen komt. De familie van nu is verwend. Ze voelen niet meer de verantwoordelijkheid voor hun ouders/ooms/tantes. En tuurlijk is dit door de jaren heen zo gecreëerd!!! Alles werd hun uit handen genomen. En tuurlijk hebben ze tegenwoordig naast hun bejaarde vader/moeder/oom/tante nog de zorg voor hun eigen (klein)kinderen, werk en huishouding! Maar daar heeft de regering geen boodschap aan. Die wil betaalde krachten vervangen door de familie/buren/kennissen. Het was al een wereld van ieder voor zich en God voor ons allen, maar dit wordt alleen nog maar erger. En ik vrees het ergste voor die bejaarde mensen zoals deze mevrouw, wiens kinderen het allemaal wel best vinden!!!! Zij zullen er pas zijn als moeder de ogen dicht doet en de erfenis verdeelt wordt!!! 🙁
En zo is het!
Amen
Zo herkenbaar.
Te triest voor woorden!! Die taxichauffeur is niet echt handig…waarschijnlijk heeft hij het adres gekregen van de familie waar mevr. Schaver vertrokken is en haar gewoon bij het adres afgezet. Hij/zij had natuurlijk even met haar mee moeten lopen en haar veilig thuis brengen. Maar waarschijnlijk wilde deze chauffeur ook bijtijds thuis zijn op kerstavond, geen idee. Niet goed te praten in ieder geval. Maar het échte scheldkanon moet gericht staan op onze regering. Men beseft in Den Haag blijkbaar nog steeds niet hoe slecht het gaat in de zorg. Mensen betalen genoeg aan premie’s en bijdragen terwijl de meeste het van hun aow-tje moeten hebben waar ze ook al weer op gekort zijn. Wanneer gaan de ogen van dit kabinet écht eens open? We weten heus wel dat er geld is voor de zorg, het wordt alleen aan verkeerde (lees: andere) zaken besteed. En zo gaat het helaas al een tijdje in Nederland. Kudo’s voor Niek die tenminste nog een flinke bijdrage heeft geleverd.
Goed werk Niek!
Nou wat die kerstavond betreft en je familie alleen laten. Mijn moeder van 92 wordt bij ons ziek. Naar huis gebracht, nog niet te vertrouwen alleen dacht ik, drukte op de alarmknop om toch even feedback te krijgen. Nou nee hoor, alarmdienst,waar we aan betaald notabene, Had geen tijd of we het maar even zelf konden doen
Ik zorg altijd voor mijn moeder dus ik ga niet.op “visite”.
Maar dan zelfs in noodgevallen haken ze af omdat de dienstdoende instantie toch liever kerst viert. Belachelijk
Jammer genoeg weten mensen met dementie-problematiek het vaak heel goed te verbloemen dat ze vergeetachtig zijn…
Totdat ze net als deze mevrouw door de mand vallen…
Tegenwoordig word je pas opgenomen in een verpleeghuis als je een gevaar vormt voor jezelf of voor je omgeving…
Triest maar waar…
was het nou te veel moeite om haar veilg thuis te brengen.en fijn dat degene met de hond wel even de moeite wilde nemen om te kijken waar ze zou kunnen wonen.voor het zelfde geld zou het verkeerd aflopen met haar. en dan de familie later mekkeren dat er wat gebeurt is
misschien klinkt het raar maar sinds wanneer loopt een taxichauffeur met iemand mee? Hij hoeft alleen maar van punt a naar b te rijden en mee te helpen in en uit uitstappen. Hoe weet die chauffeur nou dat die mevrouw niet meer weet waar ze heen moet..
Familie en of zorginstelling moet zorgen dat zo iemand bij aankomst weer thuis wordt gebracht.. vind ik..
Een goede taxichauffeur wacht netjes tot de klant binnen is of loopt in zo’n geval als dit mee, maar helaas zitten er een hoop collega’s bij die geen fatsoensnormen meer hebben.
Natuurlijk is de familie hoofdverantwoordelijk maar een taxichauffeur heeft ook een plicht, moet er niet aan denken dat ik de volgende dag in een krant moet lezen dat er iets ergs is gebeurd met een passagier die ik daar heb afgezet.
Als je in een Verpleegtehuis zit, en je wil ’s avonds even naar familie met de taxi, neem ik aan dat de verpleging dat moet weten en zelfs de taxi belt. Als ze dan van de familie weer naar huis wil, neem ik ook aan dat die dan het adres kunnen vertellen aan de taxichauffeur. Maar die moet de dame ook begeleiden naar de voordeur van het verpleeghuis, en niet snel weer wegrijden en maar aannemen dat ze wel de juiste deur naar binnen kan vinden! Veel “schuldigen” in dit verhaal! De enige “held” is Niek, die de tijd nam (ondanks het gesmolten toetje) om uit te zoeken waar deze dame heen moest en toen dat niet lukte, de politie die taak liet overnemen. Was iedereen zo maar………..
Helaas is dit een probleem waar we steeds meer mee worden geconfronteerd, ik werk zelf als verzorgende en het is van de gekke dat er alleen nog cliënten opgenomen mogen worden die cognitief al heel ver weg zijn. De regering moet zich hiervoor diep schamen, toch ligt voor dit probleem ook de schuld bij de familie vaak willen ze niet inzien dat ouders achteruit gaan ondanks uitleg van de verzorging. Bij ons is het al de gewoonte om een kaartje met het adres in de jas en tas te doen om verdwalen te voorkomen bij cliënten die erg vergeetachtig zijn. Respect voor de persoon die ondanks het gezellige etentje thuis de moeite heeft genomen om deze vrouw te helpen.
Vreselijk wat er met die mevrouw gebeurt is. Maar je kan niet zomaar haar kinderen de schuld geven. Misschien heeft ze die wel niet. Helaas wel de mensen waar ze geweest is.
Triest… Maar het zal een samenspel zijn van allerlei verschillende dingen.
Waarom heeft de bezochte familie haar niet thuisgebracht? Waarom heeft de taxichauffeur niet gewacht of geholpen? Waarom wilde de oude mevrouw de bezoekjes alleen doen?
Wie zal het zeggen..?
Ik ken ook wel wat oudere mensen die boos worden als je hulp aanbiedt.
Tja, de waarheid zal ergens in het midden liggen… Of?
Een aangrijpend verhaal, maar waarom meteen met die vinger gaan wijzen en schuldigen gaan zoeken?
Laat die persoon die nog nooit iemand bewust of onbewust schade berokkend heeft dan de eerste steen gooien. Als wij allemaal en niet alleen de regering of taxichauffeur of verzorgende in een bejaardenhuis, maar wij, de hele gemeenschap onze verantwoordelijkheden zouden nemen. Dan zouden deze problemen geen problemen zijn. Help elkaar waar kan, verwijten heeft geen zin.