Lieve mams

Rust, Kim is weg de hond slaapt en ik kan even aan je schrijven wat ik je wil vertellen. Momenteel heb je het zwaar zo hoor ik van paps en de rest van de kids. Spugen, misselijk bah bah bah….Iets mooiers is er dan ook niet van te maken. Het raakt me dat je pijn hebt, dat je je niet lekker voelt. Ik kan het letterlijk voelen in mijn lijf, het zit in mijn systeem zo lijkt het. Weet dat ik de chemo met je beleef. Veel nare dromen hier, veel pijn, maar die neem ik graag, ik heb namelijk de deal gesloten met de kosmos dat ik iets van je over mag nemen. Ik hoop dat je dit van me aan neemt want ik kan er makkelijk nog wat bij hebben. Dus kom maar op die chemo kunnen we wel aan! Je bent niet alleen, nooit geweest eigenlijk put daar kracht uit.

Ik schrijf het nummer op de muziek van Gabrielles Sang (as it is in heaven) Er zit zoveel kracht in het nummer en ik voel dat je die wel kan gebruiken. Pijn is vergankelijk zo vertelde ik laatst al, voor mij is dat de enige manier hoe ik er mee om kan gaan. Weten dat die over gaat, weten dat er weer een betere dag is. En als dat eenmaal ingedaald komt er een moment dat je weet dat je deze eerste chemo hebt gehad en dat het ergste is geweest! Mooi is dat dan weet je ook dat je de 2^de en de 3^de aan kan! Dit is een heel belangrijk besef, weten dat de pijn vergankelijk en voorwaardelijk is. Voorwaardelijk omdat ik weet dat alle pijn psychisch is, dank dan ook je lichaam dat je misselijk bent, dat je pijn hebt dan je moet spugen tot je niet meer kan. Je lichaam geeft aan dat er iets uit moet dat er iets niet klopt,eigenlijk heel mooi toch? Wees dankbaar voor de signalen die je krijg wetende dat als je die bodem van de put bereikt er iets heel moois aan de bovenkant is. Dat door deze enorme rot situatie je nog intenser kan genieten van hetgeen je zelf geschapen hebt op deze wereld. Een uniek gezin die je nergens anders ziet. Waar liefde en genezing de boventoon voert waar allemaal grote auto’s op de oprit staan. Nou zijn die niet zo belangrijk maar ze voeren wel mooie mensen mee naar een huis wat overspoelt is met acceptatie, eerlijkheid, oprechtheid, openheid en diversiteit. Die heb je neergezet mam, die heb jij geschapen. Een wereld prestatie al zeg ik het zelf! Buiten dat heb je de knapste kerel uit gekozen als man, waar ik gelukkig de genen van mee mag dragen….

De pijn dwingt je enorm te genieten van de momenten dat er even minder pijn is of misschien wel wat ruimte voor humor is en genieten. De pijn leert mij de mooie momenten zo hard te leven alsof er geen morgen bestaat. En misschien bestaat die ook niet, misschien gaat het wel sneller dan we allemaal willen. Maar doet dat er werkelijk toe? Ik denk het niet, de angst gedachten die we voor de toekomst hebben dwingen ons eigenlijk nog intenser in het hier en nu te blijven. Nu genieten ook door de pijn heen. Mij helpt het dan ook om de pijn te bekijken, waar zit die, in mijn longen in mijn buik, boven mijn hoofd? Wat voor kleur heeft die? Ruikt die? Beweegt die? Is het een vierkant een rondje? En dan zo zwevend boven mijn lichaam kijk ik neer op mezelf. De pijn zie ik lopen door mijn lijfje en ik merk dat ik sommigen modaliteiten kan veranderen, ik kan hem ineens wat verder weg zetten, een andere kleur geven, buiten mijn lichaam plaatsen. Het is een bezigheid waar ik me uren, danwel dagen mee bezig heb gehouden…Werkt het? Soms, soms ook niet soms is het gewoon klote, K.U.T en dan is er maar 1 weg, en die is er recht door heen….Maar weet er komt een dag dat de zon weer schijnt. Er komt een dag dat we de pijn weer vergeten zijn en er nog meer ruimte is voor liefde en genezing.

Ik hou nog meer van je dan ik altijd al heb proberen te laten blijken. Je bent een levend en sprankelend voorbeeld van alles wat ik in een vrouw zoek. Helaas ben ik de leeftijd gepasseerd dat ik met mijn moeder wil trouwen maar de gedachte is er nog steeds…Je bent mams, de gastvrouw van een huis vol kinderen en gezelligheid. De koningin die mij zachtheid, luisteren en ontvangen leerde. Die mijn veters strikte en leerde open in het leven te staan en waarmee ik nu zo ontzettend verbonden mee ben.

Wat zou je doen als morgen de laatste dag is mam, vertel het me en ik doe met je mee….

Een hele dikke knuffel

Niek