Leren luisteren naar mijn intuïtie, knap lastig.

“Er was in het begin van onze samenwerking al een stemmetje dat riep: zou je het nou wel doen, het klopt niet helemaal.” Ik hoor het de ondernemer nog zo zeggen. 30 jaar geleden begon hij, maar de laatste 7 jaar van zijn carrière leverden veel spanning en ellende op. Waarom? Omdat hij net niet helemaal geluisterd heeft naar dat stemmetje.

Juist, die ja, je intuïtie.

Je kent hem wel. Zonder dat je het kan bewijzen, zonder dat je er een vinger op kan leggen voelt het gewoon net wel, of net niet goed. En juist omdat het zo’n impliciete ingeving is, is het zo lastig luisteren. Het is een hoger aspect van denkvermogen (manas) dat moet worden aangeleerd in het leven, waarbij je leert alle verbale, non-verbale, spirituele en cognitieve waarnemingen te laten samenvallen in een somatische stempel. Oftewel, je krijgt kippenvel, maar weet niet waarom. Het voelt warm, betrouwbaar, zuiver of juist niet, maar weet niet precies waarom. Herken je dat?

Ik omschrijf mezelf graag als een intuïtief persoon. Ik voel een hoop en ik luister naar mijn intuïtie maar vind het niet altijd makkelijk. Vroeger thuis, voor de kachel stelde mijn moeder, tevens haptotherapeut, altijd de vraag; “Niek waar voel je dat in je lichaam?” Of , “Hoe voelt het nou om zo boos te zijn?” Rete irritant vond ik dat. Hou eens op, ik ben gewoon Boos! Pas later ben ik gaan begrijpen dat ik hier een groot gedeelte van mijn carrière maar voornamelijk persoonlijk geluk dankbaar aan ben. Leren voelen en uitspreken. En dat is een actief proces.

Nu is alleen de crux, ik doe er niet altijd wat mee.

Zo ook in 2019. Vanuit mijn ondernemersdrift en verlangen om iets groters neer te zetten dan mijzelf, startte ik een nieuw bedrijf. Samen met een partner waarbij (je kan het al raden) net als de ondernemer, mijn intuïtie in een vroeg stadium ‘iets’ liet voelen. Dat ‘iets’ was, het klopt niet helemaal hoe en met wie je dit aan het doen bent. Soms was het er sterk, maar soms ook helemaal niet, maar het is nooit helemaal weggegaan. Waarom heb ik dan toch niet geluisterd vraag je je misschien af?

Hier vanuit een plekje in Culemborg waar ik vier dagen in retraite verblijf, vraag ik mijzelf dit af tijdens een coaching sessie. Ik kom erachter dat ik heb gevoeld, heb geluisterd, maar niet heb gehandeld omdat er andere belangen gingen spelen. Eentje waar ik niet trots op ben maar wel waar is; geld. Ego, het grotere goed, en de droom die ik wilde verwezenlijken. Die waren op dat moment gewoon even belangrijker dan mijn intuïtie.

Wat nou als ik iets neerzet, waarbij ik passieve inkomstenstroom maak? Die droom moet werkelijkheid worden zodat we nog meer mensen kunnen helpen. Al deze punten waren zo belangrijk dat ik het stemmetje maar op de koop toe nam. Uiteraard weet ik dat nu…

Niek stoot zich minimaal 6 keer aan dezelfde steen.

Nou is het bijzondere dat bovengenoemde ondernemer mij in het begin al vroeg, Niek klopt echt alles? Voelt het helemaal goed, anders moet je het niet doen! Daar krijg je altijd een keer spijt van. “Ja”, antwoordde ik volmondig.

Door niet te luisteren naar dat stemmetje heb ik nu maanden van boosheid, het ervaren van onrecht, slechte nachten en veel pijn gehad. Daar wil ik vanaf en dat kan alleen maar met één ding; vergeving. Vergeving van mijn partner maar voornamelijk van mijzelf. Dus deze dagen spendeer ik om van vergeving naar acceptatie naar dankbaarheid te gaan. Overigens lukt mij dat niet in één dag?Maar het geeft wel weer ruimte. Ruimte in mijn hoofd.

Ruimte voor zachtheid ipv boosheid dat ik niet heb geluisterd. Ruimte voor dankbaarheid voor de lessen die ik nog moest leren. Voor vertrouwen in mijzelf dat het altijd goed komt, dat geld nog nooit een probleem is geweest dus waarom nu wel. Dat het altijd goed komt en al goed is.

Hoe dan? In drie stappen neem ik je mee.

1. Eerst drie dingen opschrijven waar je oprecht dankbaar voor bent in de samenwerking. In mijn geval. Mogen leren dat verdieping in trainen resultaat oplevert. Dankbaar voor vele goede momenten. Dankbaar voor de ruimte die altijd kreeg.
2. Dan stil worden, met mijn handen op mijn hart meditatief dankbaarheid uitspreken. Hardop vanuit zachtheid uitspreken dat sommige dingen bij mij liggen en sommige dingen aan de andere kant. Ik heb recht op mijn weergave van de werkelijkheid net zoals de ander. Lukt dit niet alleen, laat je dan begeleiden zoals ik dat nu ook heb gedaan.
3. Voelen dat het klopt. Voelen dat het ruimte oplevert en dit ook weer uitspreken. Net zo lang tot ik voel dat liefde het wint van de boosheid en er nog meer ruimte ontstaat.

Voornemen voor 2020? Investeren om nog beter en vaker naar mijn intuïtie te luisteren en het ook uit te spreken. Dat lukt alleen maar door wat vaker stil te staan en rust in te bouwen in het hectische bestaan van vandaag. Daar ben ik nu maar vast mee begonnen.

Tot snel