Het is zo’n zeldzame avond in juli. De zon laat zich goed gelden in Blaricum, de tuin is af en de verwarmde tegels zorgen voor een perfecte BBQ avond met vrienden. Drie rolstoelers, wel te verstaan, hetgeen niet tot enige verwondering leid, zij het niet dat wij allen vergezeld zijn van aantrekkelijk vrouwelijk schoon aan onze zijde. Zo’n avond waarvan je later zegt, je moet erbij zijn geweest.
Jaap en zijn vriendin (nu nog) arriveren waarbij Puck en Josefien het allebei tegelijkertijd op standje scheepstoeter zetten. Het gemekker, veroorzaakt door de waterpokken, doet mijn gasten toch afvragen of het krijgen van kinderen wel een goed idee is. Kim verdedigd dapper, dat ze normaal echt heel lief zijn. Joep springt bevuild gelijk het schoot van Jaap, waarbij ik verdedig dat hij dat normaal echt nooit doet.
Je moet er waarschijnlijk bij zijn geweest.
Dan arriveert Gerard met zijn vriendin (ook nu nog), en binnen vijf minuten is het raak. Goed en slecht zaad, seks, spasmes, urine, klimrekken, standjes, poepen, incontinentie, pijn en de Intimide Rider (niet googelen) vormen al snel het gespreksonderwerp. Het complete gezelschap schijnt te denken; zo, dat hebben wij ook maar gehad. Of de buren daar ook zo over denken, betwijfel ik.
Mijn katheters vliegen vrolijk over de tafel, omdat Gerard zo slim was die te vergeten. Bij het zien van de lengte roept hij stoer dat deze veel te klein is. Ik verdedig wederom. Ditmaal de lengte van mijn jongeheer. Hij komt later terug van de toilet met een beteuterde blik, kijkt zijn vriendin aan en kijkt beschaamd. De katheter paste, er is maar één oplossing mogelijk en dat is dat waarschijnlijk zijn piemeltje is gekrompen.
Je moet er waarschijnlijk bij zijn geweest.
“En toen dook ik in die golf en brak mijn nek” hoor ik Jaap zeggen, die van dit gezelschap de hoogste en dus per definitie de stoerste dwarslaesie heeft. De overige tafelleden zijn muisstil, alsof iedereen even in dat moment zit. De doodse stilte wordt echter onderbroken, door een hevig gehinnik aan de andere kant van de tafel. Kim ligt helemaal in een deuk. ‘Hoe kan je nou je nek breken in een golf? Dan moet er toch al iets mis met je zijn geweest?” Wij zijn allemaal zo onder de indruk, van deze reactie dat wij het ook maar op het bulderen zetten. Jaap pareert, met een lach en verteld dat hij normaliter, hele zielige, meelevende reacties krijgt, maar dat dit toch wel uniek is.
U raad het al, je moet er waarschijnlijk ………
Drie mannen, ieder op zijn eigen manier trots en blij hoe wij in het leven staan. Ieder op zijn manier blij met de prachtige vrouwen om ons heen. Ik realiseer mij terdege op avonden als deze dat het laatste geen vanzelfsprekendheid is. Of je nu een dwarslaesie hebt of niet. De dames maken dat wij hier onze slechte grappen, foute woordkeuzes en stoere verhalen kunnen vertellen. Ik ben ergens wel trots. Trots dat ik deel uit maak van dit unieke gezelschap van lammen, die gelukkig in het leven mogen staan, met zoveel liefde er omheen. Hoe anders had het kunnen zijn als ik Kim niet tegen het lijf was gelopen? Ik realiseer mij dat dit geluk absoluut niet vanzelfsprekend is, maar dat het ook niet in mijn benen zit.
Maar goed, daarvoor moet je er waarschijnlijk bij zijn geweest.
