J’attends graag luisteren tijdens het lezen.
Hoeveel kan muziek bij je losmaken? Het bovenstaand voor mij welbekende nummer hoor ik weer sinds lange tijd en geuren, kleuren en smaken komen weer terug in mijn gedachten. Ik zet het nummer op repeat in de auto en voel me meegezogen worden terug in de tijd. Terug naar een enigszins verloren tijd. Ik besef me hoe sterk dit auditieve anker in mijn zijn is vastgelegd.
Het is winter en ik rol op straat. De sneeuw voelt onverwacht zacht en veilig aan. Het is koud, maar niet guur en het is donker op straat. Binnen zie ik mensen warm en knus achter de kachel zitten. De lampen gedempt, tegen elkaar aangekropen, net als mij genietend van de zachte winter. Het is denk ik ergens einde november en ik rol, en rol en rol. Ik voel me trots, ik zit rechtop en kijk om me heen, ik ben verliefd, met een traan op mijn wang.
De aardse klanken schalmen uit de speakers. Ik rol naar Kim, naar dat kleine huis in Utrecht waar onze eerste zoen plaatsvond. Binnen is het warm, zo warm, alsof het een lichtpunt is aan het einde van een lange strijd. Ik kan hier rusten, slapen en ontdekken,hier ben ik gelijk thuis. Meerdere gedachten vullen mijn hoofd. Ik voel hoe het was om weer de eerste keer bij mijn ouders thuis te komen. De deur drempel lijkt hoger dan ooit, maar het voelt veilig, voor het eerst weg uit de hoogstraat. Ik lig midden in de kamer op mijn hooglaag bed. Ik lig nog veel, tijd zat om alles in me op te nemen, de kachel brand, ik hoor stemmen van mijn moeder, mijn vader en mijn zusje. Ik realiseer me dat alles anders is geworden en dit toch geen droom is. De klanken galmen verder en ik ruik zelfs thuis, ik zie mijn ouders aan mijn bed staan, voor het eerst samen televisie kijken, verzorgt worden alles is anders. Heftig, jeminee dit komt binnen…
Ik zie de lange gangen van de hoogstraat, ze zijn gevuld met mijn angst en leegte. Ik lig op bed, luisterend naar wat er elders gebeurd, alles is anders besef ik me, het zal niet meer hetzelfde zijn, het is geen droom. Ik lig op bed en ben zo bang, zo angstig voor mijn 2de operatie. En dan, ineens klopt de hoogstraat niet meer,mijn leven begint zich steeds meer buiten de muren af te spelen. De zachte winter komt weer terug en de ontmoetingen die daarbij horen. Zo echt, alsof ik er weer ben. Ik heb deze herinneringen gemist begrijp ik. Ik mis de intense waarheid die erbij hoorde. Ik zie de gezichten van mijn therapeuten en hoor de gesprekken die we voerden. Plots besef ik me dat ik het ga halen, dat ik niet dood ga en een leven ga leiden, dat voelt fijn.
De verschrikkelijke huilbuien, door onmacht schreeuw ik het uit van de pijn door de gangen, tranen stromen rijkelijk, ook nu. De onmacht, weten wat ik wil maar er maar niet kunnen komen. Ik lig op straat en zie de sterren, veel sterren. Ik heb hier de keus voor het leven en de dood. Het besluiten om te willen leven voelt goed. Woh, ik herinner met niet hoe het was, ik kan het nu even voelen dat is hoe intens het nummer is.
Ik kijk uit het raam en buiten sneeuwt het, ik realiseer me dat de sneeuw nooit meer hetzelfde zal zijn. Ik realiseer me dat de afgelopen 8 maanden echt ik was, nee ik voel dat ik het was.
Dankjewel dat ik dit weer even mee mocht maken. Ik besef weer hoever ik ben gekomen en hoe mooi het leven weer is.
Dikke knuffel
Niek
Hallo Niek,
Ik heb al een tijd niet gereageerd. In de Hoogstraat vond ik het niet erg bij je binnen te komen. Nu is het wat meer prive. Ik kan het nu niet laten om te reageren. Je muziek speelt terwijl ik dit schrijf en de tranen vloeien rijkelijk. Wat een prachtig verhaal.
Wie nooit het bittere geproefd heeft, herkent de smaak van suiker niet. Nou, jij herkent de smaak van suiker wel.
Een dikke knuffel.
Niek, moest aan je denken…tijd niet gezien (er vielen nogal wat donderdagen uit…sorry, ligt ook aan mij)en dacht ‘laat ik eens op de site kijken” (lang niet gedaan)
…hoe ’toevallig’dat je nu net zoiets moois schrijft over muziek en herinneringen.
Wat is dat toch sterk he? Kippenvel bij je woorden en deze muziek die ruimtelijk,tijdloos en hemels klinkt,zo passend bij je verhaal en de winter! Dank voor deze blik in jou gevoel….hoop dat het je goed gaat.
Hoe staat het met je muzikale carriere? Kan ik nog iets voor je betekenen? Hoop je nog te zien ,lieve groet
Hoi Niek, ik vertelde het je vandaag al. Ik vind het prachtig hoe je je gevoelens onder woorden kunt brengen. Zo puur en zo open….. Je blijft mij en anderen raken. Ga zo door en live your dream! Big hug en tot morgen.
Love the song 🙂
Gr. Chinh
Lieve Niek,
Niek ik blijf je bewonderen.
Je raakt mijn hart,
telkens maar weer.
Je raakt mijn ziel,
telkens maar weer.
Niek ik blijf je bewonderen.
Een groet van iemand die aan je denkt.
He lieve Niek,
Dank je wel voor het delen van je prachtige verhaal en de muziek.
En wat een heerlijke om die laatste afsluitende zin te lezen.
lfs Martine
inderdaad hoe mooi het leven kan zijn, maar ook dat je trots mag zijn op hoever je met alles toch weer bent.
Kippenvel om dit relaas van je te lezen met de mooie muziek op de achtergrond. Dank je Niek!
knuffel uit Zevenaar
Als ik dit verhaal lees heb ik een ander lied voor je:
refr.:
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Niet zonder ons
Voor degene met de slapeloze nacht
Voor degene die ’t geluk niet kan beamen
Voor degene die niets doet, die alleen maar wacht
Moet nu weten, we zijn allemaal samen
Voor degene met z’n mateloze trots
In z’n risicoloze hoge toren
Op z’n risicoloze hoge rots
Moet nu weten, zo zijn we niet geboren
refr.
Voor degene met ’t open gezicht
Voor degene met ’t naakte lichaam
Voor degene in ’t witte licht
Voor degene die weet, we komen samen
refr.
Ramses Shaffy, wist het wel te verwoorden
Knuffel Joke
Tranen om het leven & kippenvel!