Skip to main content

Wild zwaaien mijn armen om mij heen. Ik beweeg ritmisch, althans dat denk ik, in de woonkamer op de muziek heen en weer. Puck zit op schoot, Josefien kruipt door de kamer. Ze beginnen steeds meer op ons te lijken. Josefien neemt standje turbo over van haar moeder en staat en kruipt overal heen, om maar van alles op de hoogte te zijn. Net Kim. Puck kijkt gewoon een beetje rond en doet niet zoveel, het liefste zit ze gewoon de hele dag. Net als papa.

Ik ben alleen thuis met de dames en dat gebeurt niet zo vaak. Ik heb de catastrofale doch beginnende papa fout gemaakt, om dit in het bijzijn van Kim; oppassen op mijn dochters, te noemen. De bijna echtscheiding die dit ogenschijnlijk kleine taal nuance teweeg bracht, onthoud mij ervan mij nogmaals aan deze steen te stoten. Ik ben dus gezellig alleen thuis met mijn dochters.

Papa heeft een nieuw muzieksysteem gekocht en dat mogen de buren weten ook. Puck heeft de grootste lol als ik rondjes draai, zwaai met mijn armen en hard meezing. Er wordt geklapt, spastisch bewogen, zowel door de dames als door mij. Heerlijk, niemand kijkt mee niemand veroordeeld mijn enigszins rare gemoedstoestand. Denk ik. Kim staat echter al enige tijd in de deuropening, hetgeen mij compleet ontgaan is. Ze ziet het schrijnend tafereel met ledeogen aan als ze de kamer binnen komt. Niek is de man die niet van dansen houdt. Altijd een beetje aan de kant staat omdat hij zonder alcohol in zijn rolstoel maar niet durft te bewegen. Zelfs niet op zijn eigen bruiloft. En die Niek, zit potverdorie helemaal uit zijn plaat te gaan met zijn dochters in de woonkamer.

Op K3 wel te verstaan, dat had ik er nog niet bij verteld. Sterker nog, ik kan de meeste nummers al meezingen. Nog sterker, ik ben de schaamte al voorbij, ik vind het nog leuke muziek ook. Kim voegt zich al zingend bij dit magische  trio en wij genieten gewoon even zoals het ook in Amerikaanse films gaat. Later in bed, lachen wij nog even na. Ik realiseer mij ineens dat ik een echte papa begin te worden. Een watje, ik begin mijn broer, tevens met 2 dochters steeds beter te begrijpen.

Later die week ga ik uit eten met die andere Niek, gewoon een ouderwets mannenavondje.10 jaar geleden waren wij nu al tipsy op dit tijdstip en eindigden dit soort avondjes stomdronken in een café. 5 jaar geleden aten wij goede burgers met speciale bieren vol met slechte gesprekken. Nu, zittende in een trendy restaurant hier in Hilversum zitten wij allebei aan de rode wijn. Wij praten als twee volwassenen over onze dochters, over het mooie vaderschap en het geluk in het leven. Als wij klaar zijn hoor ik Niek zeggen: “Zullen wij anders het toetje delen?”

De absurdheid van de situatie maakt zich van mij meester. Ik ben een zacht eitje geworden.

2 Comments

  • Arjen schreef:

    Prachtig geschreven Niek! Ik vind het overigens heerlijk om zo’n zacht eitje te zijn 🙂

  • Mino Maduro schreef:

    Hoi Niek, zo herkenbaar! Geniet er van, enneh het moment dat jij het kinderprogramma volgt op televisie en de meiden al lang iets anders aan het doen zijn …. da’s niet ver meer weg! !