Ik heb gekozen voor dit leven, zo vertelde iemand mij laatst. Erbij, hoor ik hierbij te vertellen dat deze persoon in een ver stadium van ALS zit en vele lichamelijke functies zijn uitgevallen. De zin blijft maar in mijn hoofd zitten als een puzzelstuk dat steeds beter op zijn plaats valt. Ik heb hier voor gekozen… Ik heb gekozen voor het leven toen ik op straat lag, ik heb gekozen voor alle ongemakken, moeilijke ochtenden, operaties, onzekerheden, onmacht, pijn en frustratie. Maar ik heb ook gekozen hier van te leren, het wordt voor mij steeds helderder dat dat toch de reden is van mijn hele bestaan. Ik heb gekozen te leren van mijn val, te accepteren dat het leven zo is en te genieten van de dingen die nog kunnen. Want dat is toch waar het om draait? Te leren genieten van de dingen die je kan, uit te reiken naar de mogelijkheden die al lang voor onze neus liggen, te kiezen voor het pad, wellicht geluk dat al voor me ligt.
Ik begin te begrijpen, te zien, te voelen dat dat mijn doel is. Te leren, van jullie, van de natuur, de kosmos, you name it. Geluk zit niet in mijn benen, mijn handicap zit in mijn hoofd, de opgeschreven zinnen, woorden krijgen steeds meer betekenis. Het is lastig er altijd bij de blijven maar het is zo waar, zo echt, zo puur als het lukt. Te begrijpen dat de bankrekening leeg is, er meer obstakels in mijn leven zijn gekomen en dat ik niet veel materiële dingen bezit maar dat daar het geluk niet ligt. Ontmoetingen met mooie nieuwe mensen, verdiepingen in mijn vriendschappen, het kunnen uitspreken van gevoelens die zijn gebeurd of gebeuren en elkaar raken op onderbewust niveau. Heerlijk is dat als het lukt.
Gister ontmoet ik een vrouw die mij binnen 5 minuten na ontmoeting helpt met een aanreiking van een visualisatie oefening. Mijn avond is compleet en kan al niet meer stuk. Ik besef weer en weer en weer dat ik die dwarslaesie kan genezen en niemand anders. Dat mensen eigen littekens letterlijk en figuurlijk weg kunnen helen. Onze cellen delen miljoenen keren per etmaal, het is dus tijd om de juiste cellen met de juiste energie op de juiste plaats te zetten.
Ik mis het lopen oprecht niet, ik geniet nog steeds van gratis parkeren in Amsterdam, vooraan zitten, hulp krijgen en mensen te kunnen raken. Mijn nieuwe wat lagere positie maakt me vaak toegankelijker in gesprekken ik vorm immers geen bedreiging meer voor niemand. Heerlijk als ik zie wat dat los maakt in mensen. Ik mag binnenkort als coach aan de gang en ik realiseer me dat dat is wat ik wil. Zonder ego, zonder muurtjes echt doen wat ik zelf wil!
Ik begin meer en meer te geloven dat ik op het goede pad, een mooie tijdlijn zit. Dat maakt alle moeite, steunen en gepuf het meer dan waard en daar ben ik trots op. Neem de tijd om deze (25 minuten) video te kijken en begrijp me.
Tot snel
Een dikke knuffel
Nie
Moet even huilen bij het lezen van dit bericht, ben zelf ook nogal aan het worstelen en heb nog steeds veel bewondering voor jouw doorzettingsvermogen Niek.
Mijn nicht heeft ook de vreselijke ziekte ALS, maar haar lukt het niet om er zo mee om te gaan zoals jij het beschrijft. Ja ja….the head and the heart, mooi video…..
Weer een lieve groet…….
Hallo Niek,
Een dikke knuffel en santé geniet van de pinot noir en het bezoek van onze Serge en Melissa. Geniet van het mooie weekend en van jullie toffe vriendschap.
Je berichten zijn grandioos. Je bent een kei van een kerel en we zijn zeer blij dat je een toffe vriendin hebt.
We houden verder kontakt en voor Serge vertrekt komen we nog naar Nederland.
Wie weet kunnen we dan een echte knuffel geven.
XXXXXXX
Marianne en Philippe.
Dank je voor de heerlijke muziek -message of hope- ,nu pas heb ik de beelden bekeken, maar de muziek is helemaal te gek, het blijft nog steeds geweldig.
Via Marleen hoorde ik dat het beter gaat. Geweldig
Fijn om te horen. Het ga je steeds beter en beter en beter.
Heb je al een sport op het oog? Heel veel succes met afvallen.Groeten van Ton en Wies