Skip to main content

Dag Allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik me tot u heb gericht. Roerige tijden hier aan de hoogstraat. Sinds het avontuur aan het UMC slaag ik er weer net iets vaker in mijn veerkracht te tonen en buiten mijn angst en pijn te leven. Iets vaker, benadruk ik dan ook met smart, want vaak genoeg is dat nog niet naar mijn inzicht. De pijn in mijn rechter arm is weer aan het toenemen en helaas vinden we met de huidige medicatie hier nog geen oplossing voor. Slapen wordt dus moeilijker, evenals concentratie en inzet. Desondanks wil het gegeven dat ik mijn gelukkiger prijs dat de weken voorheen. Tranen zijn gestroomd in overvloed, de ruimte die dit creerde kon weer worden gevuld met vertrouwen in mijn lichaam, vertrouwen in de toekomst.

15 december is de dag dat ik mag horen wat er verder gaat gebeuren. Nu, overheerst slechts genieten van nu, even proberen niet teveel te denken aan straks. Acceptatie volgt, zo merk ik, na vele gesprekken met vrienden, familie en de hulpverleners hier. Het volgt, preek ik, het is er zeer zeker nog niet. Maar zo nu en dan overdag straalt de zon weer even door de ruiten van de fysio terwijl ik hard aan het zweten ben op die mat. Ik vind mezelf dan best een bink en droom dan weer over dat leven na de revalidatie. Genietend op een zeilboot, goede wijn evenals de gesprekken die plaats vinden, ik pink een traantje weg.

Want hij gaat komen die tijd, dat weet ik inmiddels, ik kan er alleen niet altijd bij. Ik weet het omdat ik in jullie blikken lees dat hij komt, ik weet het omdat er altijd een volgende morgen komt en omdat ik kan genieten van hier, van nu. Als ik jullie kon vertellen hoe sterk jullie deelname mij sterkt in dit process zou ik het doen. Ik kan het echter niet vertellen, ik kan het enkel laten voelen, dat is wat ik nu beloof de rest van mijn leven te blijven doen. Mensen blijven mij maar prijzen om mijn schrijfkunst, maar lees de reakties eens, lees eens wat er terug komt, als ik dat lees ben ik een gelukkig man, als is het maar voor even.

Ja, ik zal deze strijd zelf moeten winnen, maar die supporters aan de zijlijn zijn wel erg erg erg lekker…

Nu de strijd met de nacht aan, wish me luck.

Dikke knuffel.

18 Comments

  • Masja schreef:

    Hoi Niek ,

    Wat een mooie eerste zin!! Ik vind je nog steeds een echte dappere strijder, dus blijf supporter.
    Misschien kun je nog wat cheerleaders regelen met van die mooie pompoms (of hoe je dat ook spelt..) het oog wil ook wat……

    groetjes,
    Masja

  • tamarisk schreef:

    niek, good luck!! je kan het! enne die bink op de boot – ik zie het helemaal voor me 😉
    liefs! tam

  • Marleen Holtkamp schreef:

    Wish you all the luck of the world!!

  • steffen schreef:

    Lieve held!
    Jezus man wat heb jij een kracht en doorzetting vermogen! Maar goed om te horen dat je zoveel support krijgt en jou dat helpt!

    Je bent en blijft een voorbeeld voor hoe sterk en goed een mens kan zijn!En je verdient geluk!

    Hou het vol en geniet van de goede momenten

    Knuffel en sterkte

    Steffen

  • Marlene schreef:

    lieve Niek,
    zonder elkaar kunnen we toch niet!!! We hebben allemaal elkaar nodig. Dus ik blijf ook je supporter.
    En ik ben ontzettend trots op mijn beiden Nieken.
    Met veel aandacht lees ik ook je verhalen, je strubbelingen om je hoofd boven water te houden, om met datgene wat je overkomt om te gaan. En daar maak ik een diepe buiging voor, wat je een kanjer!!
    veel liefs uit Zevenaar.

  • Rosalie schreef:

    Hey Niek, ouwe bikkel!
    Kippenvel en een brok in mijn keel krijg ik van je blog, wat ben jij een doorzetter zeg! Zet m op de komende tijd, ik weet zeker dat je hier bovenop gaat komen met je ijzeren wil. En ga vooral door met schrijven want je bent echt een voorbeeld voor heel veel mensen.

    Keep up the good spirit.

    Een hele dikke knuffel
    Rosalie

  • Madeleine schreef:

    Lieve Niek!
    Uiteraard gaat jouw tijd komen, en hopelijk heel snel. Het minste wat wij van de zijlijn kunnen doen is je aanmoedigen. Onze longen uit ons lijf schreeuwen, zo vaak mogelijk, om je pijn wat te verlichten. Ben blij te horen dat het jouw wat kracht geeft, want alleen al door jouw verhalen te lezen is dat voor mij een inspiratie om je aan te blijven moedigen. Ik denk aan je, liefs

  • Chris schreef:

    Hola Niko,

    Nu ik dit verhaal van je lees moet ik denken aan iets waar ik zelf erg kippenvel van kreeg.

    In 2005 was er de finale van de Champions League in Istanboel. Deze ging tussen Liverpool en AC Milan. Wat er gebeurde was dat Liverpool in de rust met 3-0 achterstond. De supporters die pakten elkaar samen om uit volle borst het clublied te zingen. Met veel doorzettingsvermogen en steun van de supporters werd het toch nog 3-3. In de verlenging werd er niet meer gescored maar tijdens de penalties was het Dudek dat als nog de winst binnen haalde voor Liverpool.

    ‘hold your head up high,
    and don’t be afraid of the dark.
    At the end of the storm,
    is the golden sky,
    and the sweet silver song of the lark.’

  • Jan en Joke schreef:

    Lieve Niek,
    Goed om te lezen dat het je weer af en toe lukt om buiten je angst te kunnen leven. Geweldig dat je dat ook zo kunt beschrijven en wij blijven je met enorm veel bewondering ondersteunen. Ga zo door en voel je omarmd en gesteund.
    Liefs en een tante en oom knuffel.

  • Yvonne van Alst. schreef:

    Hallo, lieve, sterke, geweldige Niek.
    Hier weer een klein gedichtje voor jou.

    Hé zon, kom maar op,
    Niek begint weer te stralen.
    En kijken wie het, het langste kan.

    Ik denk,
    Ik voel,
    Ik geloof,
    Ik bedoel,
    Ik weet zeker.

    Niek wint,
    Niek wint.

    DE KANJER, WINT.

    Liefs, een dikke knuffel .
    Ik denk aan je.

  • mieke schreef:

    beste Niek,
    de zon schijnt.
    morgen worden er bij Dronten weer een paar duizend bomen geplant.
    de sint en ik denken aan alle gehandicapten.
    de kerstman staat de popelen.
    en jij hebt even rust.
    Mieke

  • Yuna schreef:

    Lieve Broer,

    … en dat is alles wat we willen.
    Iets aan jou geven. Iets wat je helpt te dragen, te gaan, te strijden, te liggen, te rusten en te huilen. Al is het een arm, een knuffel, een blik, een woord, gedicht, een gedeelde huil partij (en lees: lang niet alles ligt bij mij in mijn bereikbaarheid, maar gelukkig pakken heel veel mensen veel waardevolle stukken hiervan op), een discussie (ik hoop dat die toch ook goed doen) kaartjes, kaarsjes, energie, energie, energie…Als het je ook maar iets geeft is elke poging geslaagd. Dus hierbij vooral weer veel energie gestuurd.
    Liefs Yuna

  • Coen schreef:

    Hey Niek,

    Ik heb nog niet eerder gereageerd op je blog, maar weet dat ik wekelijks kijk of je nog iets hebt geschreven. Sterk man, zoals je het volhoudt en er tegen aan gaat. Heb ik bewondering voor.
    Nu ik las dat het je zo helpt als er “supporters aan de zijlijn” zijn, voelde ik mij geroepen om ook maar zo’n zijlijner te worden.
    Sterkte kerel en we spreken elkaar!
    Coen

  • Floor Bollen schreef:

    Hey Niek,

    Je hebt nog een dagelijkse/wekelijkse volger. Heb zo ontzettend veel bewondering voor je kracht en positiviteit en als je er even goed doorheen zit… fuck it laat je dan maar lekker troosten, verwennen, verzorgen door je vrienden en familie. De positieve dagen komen vanzelf weer en tot die tijd gewoon gebruik maken van het fantastische vangnet om je heen.
    Hoop dat je m’n kaart hebt gekregen! Beloof bij deze vanaf nu vrolijke kaarten je kant op te sturen dat je weet dat je onwijs veel supporters hebt!!

    Liefs Floor

  • Hanith schreef:

    Lieve Niek, hou vol!! Ik denk aan je en zend je al mijn positieve gedachten…… !
    Liefs, Hanith

  • Rinske schreef:

    Lieve Nieko,
    Ben trots op je! Blijf voor altijd een supporter alias fan ;). Fijn om te horen dat ieders support je goed doet.
    Blijf vooruit kijken naar het goede leven, die tijd komt echt! Het wordt elk jaar weer hemelvaart en dan ben ik erbij met een lekkere fles wijn op de zeilboot!
    Dikke kus
    Rins

  • een fan schreef:

    Hoi Niek, ** ** ***
    ** *****
    Ik had er sterren bijgetekend, maar die komen niet over. Ik wil je dit niet onthouden, je mag er sterren bijdenken.
    Sterren betekenen hoop. Overdag zijn er wel sterren, maar we hebben ze niet nodig. Zodra het donker wordt, de dreiging komt, dan zien we hun hoopvolle stralen. Niet zo uitbundig als de zon, niet met stralen als de maan, maar
    lichtpuntjes in de duisternis, tekenen van hoop. Het kan in je leven ook zo donker zijn. Je ziet geen straaltje licht meer en dan plotseling word je bewust van dat ene lichtpuntje, dat als een stralende ster de dreiging van het duister wegneemt. Pas als het goed donker is stralen de sterren. Tekenen van hoop. Lichtpuntjes die je pas ziet als je het hoofd laat hangen.
    Elke keer weer zie jij een lichtpuntje, je bent een ster.
    Gewoon weer een dikke knuffel.

  • Serge schreef:

    NIiek, de man met de ijzeren wil!! Zo is het altijd al geweest, en zo blijft het! Ik kijk uit naar de 12de man! Dikke kus