Met pijn in mijn hart geef ik een wifi-high-five, een elleboogje of een airdrop-boks aan mijn klant. Voor mij als hotello en fervent knuffelaar is er gewoon niets zo erg als geen fysiek contact meer. Een beetje als poepen zonder toiletpapier, of zoals drie weken zonder wiet of een onderwijsdirectrice die kinderopvang word genoemd. Gewoon niet leuk. Maar ik merk dat ik ook een aanhanger van mijn eigen gedachtegoed kan worden en voordat ik het doorhad zijn mijn eerste drie post gevuld met positivisme.
Ik had beloofd altijd eerlijk te zijn
Maar goed; Mr. veerkracht Niek van den Adel, kan alles aan. Hij overwint tegenslagen alsof het niets is en eats Corona for breakfast. Net als al mijn vrienden op de socials die alleen maar voorspoed en kansen zien bij hetgeen er nu gebeurd. Of toch niet? Ik geloof dat ik in Crash had beloofd altijd eerlijk te gaan zijn…
Feit is dat als je Kim vraagt hoe goed ik ben met tegenslag ze je zou vertellen dat ik altijd als eerste als een gewond diertje in mijn holletje kruip. Fight, freeze of Flight? Vluchten, zo diep, passief en ver als ik maar kan. Waar al mijn collega’s, kansen zien en online seminars gaan aanbieden denk ik; fuck it! Ga weg, hou op ik wil het niet! Dat zinnetje ken ik bijzonder goed, ik leer het mijn dochters namelijk de hele dag. Ik voel de angst van iedereen en neem hem over, ik ben ook bang dat de schappen leeg raken en zou ik dan toch niet stiekem moeten gaan hamsteren? Ik ben verdrietig om de ellende die ik om mij heen lees en hoor, waarbij onze westerse hoge samenleving ineens heel kwetsbaar word. Eng vind ik het gewoon, waar gaat dit stoppen? Wanneer beginnen de rellen….?
Maar ik herken ook mijn patroon
Ik lig langer in bed, open te vaak nu.nl ( dat is nooit goed lees hier de laatste blog) en zie teveel lege schappen. Ik zak in een teneur en hit rock bottum, dat was gisteren op mijn verjaardag. Het eerste kaartje in de morgen is van Kim waarop staat; Geen werk, geen geld, geen taart (beetje afvallen) en geen feestje. Maar alle liefde om ons heen die we nodig hebben. s ’Avonds liggen we tegen elkaar aan, we praten en we vertellen elkaar dat het goed gaat komen. We hebben een tijd gehad dat mijn lichaam elke dag achteruit ging, we hebben jaren gehad dat ik €700,- uitkering kreeg we kunnen dit wel aan. Dat is bij mij het moment dat ik voel dat het roer omgaat.
Nou wat kan ik hier uit leren? Ik leer gewoon steeds sneller de bodem te raken en omhoog te krabbelen. En dan? Dat is een point of no return, dan floreer ik als het slecht gaat, dan accelereer ik als het tegenzit. En misschien vindt je het gek, maar ik moet gewoon eerst even de put in zoals ook de laatste dagen, zoals bij alle grote tegenslagen in mijn leven. Voordat ook ik ga vertellen hoe goed ik met tegenslag om kan gaan vind ik het fijn dat jij dat weet.
Veerkracht is geen constante staat van zijn
Het gaat er om dat ik steeds sneller leer kiezen voor die andere staat. De staat van de mens is van nature positief. Een baby’tje huilt als die honger heeft of pijn heeft. Neem je dat weg, dan begint hij of zij gewoon weer te lachen. Hetzelfde geld nog steeds voor ons. Ik geloof er in dat we altijd op zoek zijn naar positivisme, geluk en welzijn. Echter als we ons constant in een omgeving (context) begeven waarin we gevoed worden met negativiteit, dan is het verrekte lastig om veerkrachtig te kunnen zijn. Nou wat kan je daar nou aan doen?
Dat is A, goed voor jezelf gaan zorgen. Ik mediteer in de ochtenden, gooi nu.nl van mijn telefoon, luister even niet meer naar alle spoeddebatten, leef en denk gezond en ga leuke dingen doen. Zoals roepen op LinkedIn dat thenextlevelspeaker.nl live is iets waar ik maanden aan heb gewerkt. Ik drink koffie met de buren, schrijf en geniet van de zon. Zoals ik leerde van één van mijn leraren, kan je elk moment van de dag kiezen voor een andere staat. Je verandert je taal, je focus of je fysieke toestand. Het maakt niet uit, als jij je maar anders voelt daarna. Dus als je net als mij af en toe in de teneur kan zitten. Vermijd eens al die negatieve woorden. Recht je rug, trek je mooiste kleren aan en schreeuw in de spiegel dat je het waard bent om je lekker te voelen. Ontspan, breng die gedachten in je hoofd tot rust, en vindt kracht vanuit de stilte. En zowaar toeval niet bestaat word ik uitgenodigd om aan een 21 dagen meditatie challenge mee te doen. Door de ontspanning (andere focus) merk ik dat ik anders opsta. Ik voel me beter en ga met Joep de zon in, ik zit achter de laptop nu al 8 uur creatief te zijn en merk dat ik weer wil. Geluk is geen keuze, maar het is wel een keuze om gelukkig te willen worden
Ik ben weer uit mijn holletje. Laten we verdriet, boosheid en angst ook ruimte geven in alles wat er gebeurt nu, dan komt de zonneschijn vanzelf weer.
Dat, noem ik veerkracht
