Het is weer een zonnige dag in Hilversum, het tuinset is af, we kunnen nu relax loungen in het Gooi. Buiten vind mijn oog steeds vaker de typische Gooise hokeydames in korte rok, de terrassen gaan vol en de bomen ruiken naar lente. Relax, dat is dan wel het woord wat mijn leventje nu omschrijft. De tijd nemen om te genieten van dit alles, de rust vinden om mijn nieuwe situatie te leren kennen en accepteren dat mijn ongemakken nu eenmaal bij me horen.
De ochtenden zijn nog zwaar, mijn schouder geeft me pijn, en opstaan is onrustig door de toename in mijn spasmes. verwoed sla ik letterlijk met mijn vuisten blauwe plekken op mijn benen. ” ophouden nu!!” schreeuwt mijn brein, hou op hou op! Schokkend en volledig in spasme wring ik heen en weer in mijn bed. Ik wil niet boos zijn, maar de ochtend begint zo treurig, zon zwaar gevecht, dat ik regelmatig langer blijf liggen. Wat weer resulteert in heftige zenuwpijn omdat ik mijn medicatie te laat inneem. Boehoe! Dit gaan we anders doen, ik besluit deze emoties aan te pakken in mijn eerste volledige NLP weekend. Na eeen mooie anker oefening besluiten de ochtenden nu anders, met net zoveel spasmes alleen zonder de woede. Hoera, denk ik, weer een mijlpaal. Vol goede moed besluit ik dan ook maar mijn korte broek aan te trekken, vierend dat deze acceptatie ook is gelukt.
Ik ben wezen zeilen! Samen met Kim op de boot van paps en mams, stoer vaar ik als schipper zelf de boot in en uit de box, en val ik in slaap met Andrea Borcelli in de kajuit. Boem! Vastleggen, realisatiemoment schreeuw ik intern. Happy moments die ik op ander momenten weer kan gebruiken. In het weekend, rollend naar de supermarkt realiseer ik me dat dankzij het statiegeld van mijn lege kratje bier, het volle krat zoveel goedkoper lijkt. Met deze mooie gedachte rol ik langs een vol terras met mijn bierkratje op schoot naar huis een applaus volgt en ik lach..Ook de mijlpaal van de coolste gehandicapte lijkt gehaald.
Mijn nekpijn begint weer iets af te nemen en mijn mobiliteit gaat met 200% vooruit. Ik rol en ik rol en ik rol, wetende dat mijn toekomst zuiverder, puurder en voller wordt naarmate ik accepteer dat dingen anders gaan. Wellicht is dat mijn belangrijkste les van de week. Blijven vechten, blijven voelen, blijven acepteren, de zon lacht me toe, het is mooi in Hilversum.
Dikke knuffel,
Niek
maat, het leven lacht je toe. Ik zie je al rijdenmet een kratje pilsners.. Ik moet glimlachen!
Zo! Dat klinkt eigenlijk best goed!
dus!
haha x
PROOST op jou, je strijdkracht en het leven dat je weer toelacht! Heb het goed lieverd!
Liefs!
Hoi Niek,
Ik wil je al het goeds wensen in deze nieuwe fase van je leven. Je verhalen blijven indrukwekkend en je eerlijkheid en emoties zorgen ervoor dat ik mijzelf een spiegel voor me hou.
Dit alles natuurlijk met een lekker pilske erbij, want je bent tenslotte een Van den Adel…
Groeten uit Amersfoort.
ik geniet van je strijdkracht en verder zie ik duidelijk jou voor bij komen, rollend met een kratje bier. Je beschrijft het heel duidelijk, blijf dat doen Niek. Zo blijven we je goed volgen. tot gauw..kus van ons uit Zevenaar
Zo rol jij……
Lieve Niek,
Steeds met pijn moeten leven.
En dan toch zo positief zijn, en het beste geven.
Dit zijn mensen waar ik respect voor toon.
Want je bezit een kracht; zo buitengewoon!
Je probeert telkens de mooie dingen te zien.
Al heb je het laatste jaar veel afgezien.
Er zijn je ook mooie dingen overkomen.
Ik blijf je bewonderen, blijf je vast houden aan je dromen!!!
Een dikke knuffel van iemand die aan je denkt.
Hey Niek,
Mooi en inspirerend stuk weer om te lezen. Ook dat in het New Life Magazine!
Mooi dat je NLP weer hebt opgepakt.
Warme groet, Dineke (van vorig jaar)