Geluk zit niet in je benen, maar waar dan wel?

Vol onbegrip kijk ik achter me, het is niet dat ik het niet leuk vind maar ik kan nog steeds niet geloven dat er 35 mensen bereid zijn om voor mij, let op, voor mij zich helemaal in het zweet te werken tegen die Amerongse berg op. Ik sta aan de startlijn wat de dag van geluk zit niet in je benen gaat worden. Ik kijk naar een roze menigte achter me die staat te popelen te beginnen en die ik het eerste half uur op mijn handbike aan mag voeren. Ik snap het gewoon nog even niet, heb ik dit werkelijk nou nodig? Ik heb het toch al zo goed hoor ik die hersenkwab zeggen. En ook het stemmetje: “hey Niek,loop je niet zo aan te stellen joh, er zijn velen die er slechter aan toe zijn” galmt door mijn systeem. Ik probeer mijn betraande glimlach even weg te werken met brede grijns en ik dwing de stemmen naar de achtergrond. “Fuck off, hou je mond! “roep ik, ik ga gewoon lekker genieten en zie wel waar het heen gaat. Mijn hoofd vervuld zich dan snel met de collectieve energie die zich om mij heen vormt. Heerlijk voel dat in al mijn vezels, alsof al die gekken in roze pakjes energie, liefde en genezing in mij pompen. Al het bovenstaande speelt zich af in misschien 5 a 10 seconden en met het startsein dat ik inluid met een partypopper knalt alles weg en dan is er alleen nog maar 15km en de amerongse berg voor me…

Nou is de 14000 euro die er op wordt gehaald geweldig, nog geweldiger is de last die van mijn schouders valt, wetende dat de auto nu echt schuldenvrij is, nog geweldiger is dat er zoveel mensen om mij geven…Tijdens de finish hou ik het moeilijk droog, de ene renner na de andere komt binnen alsof de tour de France afgerond is en eigenlijk is die dat ook. Ontlading zo voelt het als mijn oom en vele anderen na 10 rondes en een valpartij een heerlijk bezwete knuffel uitdeelt aan mij. Aan mij, hij doet het voor mij komt ineens binnen. Dit alles doen mensen uit liefde voor mij… Woh, das teveel zegt mijn breinen hij ontlaad zich weer. Alsof mijn ziel besluit niet alles in een keer binnen te laten komen maar de aankomende weken, maanden gebruik te maken van deze energie. Ja, dat klinkt goed, dat gaan we doen

Ik ben eigenlijk wel blij dat de wielertocht achter de rug is en we nu kunnen gaan genieten tijdens de BBQ. Ik praat met veel mensen, ook met veel niet. Daar baal ik op hetzelfde moment ook weer van want al die mensen zijn er toch  voor mij…Ik besluit maar de boel de boel te laten en lekker te genieten van de avondzon die nog even doorbreekt. Eindelijk mag ik dan wat zeggen. Eindelijk mag ik zeggen wat ik nu vind van al die mensen die dit voor me doen. Ik begin vrij cool vind ik zelf,maar al snel blijkt dat door alle emotie de woorden moeilijk te vinden zijn en dat ik maar hoop dat ik niet in woorden maar in daden laat blijken dat ik zielsveel hou van al die toppers om me heen. De zenuwachtigheid van de afgelopen dagen valt eindelijk van mijn schouder. Hoe gelukkiger kan een mens worden die al gelukkig is? Nou, praat eens met de mensen dicht om mij heen, die weten het voor elkaar te krijgen…

Ik realiseer me dat ik inmiddels heb geaccepteerd dat ik voor mijn handicap heb gekozen, dat is mijn pad dit leven. Maar kies ik dan ook voor dit soort dagen? Ik vind van wel, en dat voelt heerlijk, dat maakt de heleboel ineens een stuk interessanter! Geluk zit niet in je benen, is de kreet van de dag, das mooi maar waar zit het dan wel? Ik weet het inmiddels, ik weet waar mijn geluk zit. Bij mij zit het in de momenten dat ik kan beseffen wat ik allemaal voor moois heb geschapen. Voor mij zit het in de momenten dat ik helemaal in de put zit en voel dat ik daar het hardste kan groeien. Voor mij zit het in het besef dat alles, ja alles mogelijk is, je hoeft het alleen maar te pakken. Voor mij zit het in de liefde die ik zoveel om mij heen heb.

En dat heb ik weer geleerd deze dag. Das mooi.

Dikke knuffel
Niek