Hoi lieve lezers,
Na acupunctuur, theta DNA-healing, klankschalen, stemvorken, meditatie, visualisatie, readings, zang, projectie, switch, anchoring, coaching, medicatie, cursussen en heel veel dokter bezoeken hier een update. Want ja, je moet wat doen om van je dwarslaesie af te komen, lees danwel mee om te kunnen gaan. Ik heb er wel plezier in! Open en eerlijk was en is mijn voornemen maar zal dan ook overal, overal? ja overal! voor open staan om met mijn lichamelijk / mentale beperkingen om te kunnen gaan. Mocht er morgen een bosjesman om een vuurtje willen dansen, een indiaan gestamte buffel soep willen voorzetten of moet er even heerlijk bomen worden geknuffeld? Ik ben er klaar voor, wat werkt werkt, toch? Werkt het niet proberen we gewoon wat anders maar wat als een paal boven water staat dat de moderne westerse geneeskunde toch erg veel aan te vullen is met ‘alternatieve’ technieken. Acupunctuur leverd me heel erg veel pijn reductie op, meditatie erg veel rust en acceptatie dat nu hier zijn goed is, coaching zorgt voor mijn drive nu. Dus, out of my comfort zone nu, een nieuw lijstje van de 10 dingen die ik nooit durfde maar altijd al heb willen doen gemaakt, eng!!!!
Dit alles gezegd gaat het goed met me. Ik heb wat meer moeite met het schrijven van mijn blogs merk ik. Het is lastiger bij mijn emotie te komen, niet dat de emoties er niet zijn alleen heb ik dan net altijd mijn laptop niet bij de hand… Goed is alleen geen uitstekend…Ik heb moeite met pijn in mijn familie of vrienden te zien merk ik. Dit is voor lange tijd voor mij onzichtbaar geweest maar ook deze periode heeft voor velen tol geeist.
Ook om mij heen is hard gewerkt, verwerkt moet ik misschien zeggen. Wat ik me nu pas realiseer dat er een hele nieuwe wereld langs mij heen is geleefd. Waar dingen werden doorgegeven en geregeld om mijn persoon. Waar werd gehuild tijdens samenkomen waar ook veel verdriet en pijn is gedeeld om mijn ongeluk en verdere periode. Dit heb ik niet meegemaakt, deels door de medicatie maar ook omdat ik heel lang in de ‘Niek’wereld heb gezeten. Waar alles om Niek draaid, mensen kwamen mij opzoeken, de verpleging en therapeuten waren er voor mij. Er werd aan mijn lichaam gesleuteld en geest gesleuteld. Mij, mij, mij…Mijn relaties zijn daardoor verstoord, of hebben andere vormen aangenomen. Verdiept maar ook verstoord, ik geniet weer ten volle dat ik er soms weer voor anderen te zijn. Ik wil wel maar vind het moeilijk te wennen aan nu ook weer voor andere te zorgen, mee bezig te zijn. Ik doe het wel, met dank aan Kim, maar mijn geest vind het nog lastig. Alsof het ineens een hele andere strategie aan moet nemen. Ik ben goed geworden in het omgaan met mijn eigen pijn maar vind het erg moeilijk om te zien dat het mijn ouders, broers en zussen en dichte vrienden ook veel heeft gedaan en het levens daadwerkelijk heeft beinvloed, niet altijd ten goede.
Daar zit ik mee, dat is goed, het doet me wat. De uitkomst komt wel, eerst toegeven dat ik het moeilijk vind. Dit is nog buitenhuis, thuis is het daarom ook niet altijd makkelijk. Wel leuk, maar het is werken. Werken aan nu rekening te houden met een ander persoontje, uitdagend is dit nog. Je begint een relatie, geniet intens maar krijgt dan gelijk te maken met aspecten die naar 30, 40, 50 jaar huwelijk moeten komen. Hard werken is dit voor mij en Kim. Ook moeilijk, maar ook zeer prijzend benoemen we naar elkaar dat we graag voor elkaar willen werken. Jahoe, mijn hart maakt een klein sprongetje nu ik dit schrijf. Kim smeert graag mijn brood en stopt er stiekem lieve briefjes tussen (nog een sprongetje!). En, alsof dit nog niet genoeg is om van haar te houden, drukt ze t-shirts met mijn foto erop, loopt ze samen met mijn zusje tante en andere toppers de marieke loop voor mij, helpt ze met ADL als ik haast heb, maakt ze de hele dag compleet onduidelijke geluidjes voor mij, ligt ze op mijn schoot te slapen en zingen we samen in de auto. Dus hard werken loont de moeite zo concludeer ik en geniet nog even van alle mooie herrinneringen. (en ja dat spel ik vast fout, maar jullie hebben hopelijk inmiddels geleerd dat de boodschap toch vele malen belangrijker is dan de tekst…)
Een hele dikke knuffel
Niek
Lieve Niek,
Na een bijzonder gesaagd feest met lieve mensen en veel te veel goedkoop bier, hier een bericht vanserieuze aard.
Je kent mijn verhaal en de berichten die je soms te berden brengt komen me angstvallig bekend voor.
Klaarblijkelijke ben je aan het verwerken! Je hebt je eigen beslommeringen, pijnen, frustitraties (enz, enz) gezien, maar krijgt langzamerhand tijdnen ruimte voor die van de anderen. Langzamerhand krijg je de energie om niet meer alleen op jezelf te letten maar ook op je omgeving. Steeds meer wordt jouw wereld voor jou gewoon en krijg je oog voor wat er om je heen gebeurd.
Een wondere wereld waaring je nog met één wiel rolt in jw oude wereld en met één wiel rolt in de wereld waar weer plaats is voor anderen.
Je bent een hele grote meneer! geweldig dat je bent!
Thomas
Hoi Niek,
Mooi om je ontwikkelingen zo te blijven volgen. Met veel respect lees ik je (open) verhalen. Fijn om te zien dat je jezelf blijft ontwikkelen en vooruit gaat. Ja, want dat is wat bij mij op komt: je gaat vooruit, ook als is het hard werken en zijn het ups en downs, DE TRENDLIJN GAAT OMHOOG…..
Super.
Ciao
opa roel en oma zongen ook altijd hard mee in de auto
Lieve Niek,
meeleven, meewerken, meedelen, meedenken,meedalen meestijgen, meezingen, meegeven, meedoen, waar zouden we zijn zonder elkaar.
altijd weer bijzonder om je overdenkingen, je strijd te mogen meelezen
kus Jac en Joke
Hoi, het omgaan met pijn is voor onze omgeving erg moeilijk. Dat ervaar ik nu na acht jaar nog, daar ik nu bij mijn ouders inwoon. Zolang ik nog geen huis heb, zitten ze dus dicht bij mij. En als ik een zware pijnaanval heb, waardoor het bed de kamer door danst. dan zijn ze gewoon een week van slag. Daarom moet ik ook zo spoedig mogelijk een huis, afstand geeft hun dan rust. Zelf zitten wij dan op ons eilandje, daar alleen met pijn. Dat is moeilijk te bevatten voor degene die ons liefheeft. Je gaat wel als een bikkel, welkom bij de bikkelclub!