Skip to main content

Ik vind mezelf best wel stoer.

Ik vlieg vandaag met mijn blauwe vrienden voor het eerst naar Londen. Alleen wel te verstaan. Het is nog donker als ik de deur achter mij sluit. Er is iets veranderd aan het verlaten van ons huis. Dat ik Kim altijd mis als ik de deur achter mij dichttrek was al even bekend. Dat ik dat wat vaker mag laten blijken als ik gewoon thuis ben ook? Maar gisteren kus ik de drie dames en merk ik dat ik het lastiger vind om het nest te verlaten. Mmmmmm, weer een nieuwe fase, begint het papa DNA dan eindelijk door te dringen?

Bovenstaand neemt namelijk mijn flirt gedrag in zijn geheel niet weg. Aangekomen bij de eerste dame in het blauw betrap ik mijzelf op een knipoog, een klein blosje verschijnt, of verbeeld ik mij dat nou? In mijn verbeelding hebben namelijk alle dames bij de KLM een blosje, maar of dat nou aan mij ligt? Ik hou nog even vol van wel. Aan collega’s en vrienden vertel ik altijd dat ik met KLM vlieg voor de goede service en dat mijn rolstoel altijd heel aan komt. Kim weet wel beter…..

Op naar Tony

In het vliegtuig zit ik gelijk naast een bekende. Blijkt dat half Nederland naar Tony Robbins vliegt. Ik krijg rijkelijk aandacht van het vrouwelijk cabinepersoneel, als ik opmerk dat ze wel een beetje door moeten werken, krijg ik te horen dat ik de koffie op mijn buik kan schuiven. Die moet ik zelf maar gaan halen. De toon is gezet. Als het vliegtuig leeg is en ik moet wachten op special assistance, hoor ik door de intercom van het vliegtuig, of ik een lijk in mijn koffer heb gestopt, zo zwaar is die. Met een lach rol ik het vliegtuig uit.

Ik ben al een kwartier in het hotel als ik mijn eerste bijzondere ontmoeting heb. Jeannette is een Mexicaanse onderneemster, die een miljoenenbedrijf in Canada heeft. Ze is zwanger naar Canada gekomen toen ze 16 was, heeft drie bedrijven opgezet maar is eigenlijk op zoek naar liefde in haar leven. Ik deel de liefdes uit mijn leven, vertel dat ik een spreker ben over klantgerichtheid en veerkracht waarop een tranendal volgt. De eerste knuffel is een feit.

“I love you”

Zegt ze als we afscheid nemen na een kop koffie. We highfiven ook zoals het hoort en daarna nog een hele grote knuffel. De aankomende dagen ga ik lekker dansen, huilen, lachen, Amerikaans doen, mijn irritatiegrens verleggen en leren. Veel leren.

Best een goede score zover dus,  ik ben benieuwd naar de volgende 4 dagen hier en ben dus even van de radar. Als jullie me zoeken, ik ben op mensenjacht. Tjau