Geluk in het leven hangt geloof ik veel af van waardering. Niet de waardering die je ontvangt, maar geluk vindt je als je juist waardering geeft aan anderen. Als je je even niet lekker voelt of niet gelukkig bent, neem dan vanaf vandaag voor dat je iemand gaat verbazen, gaat verrassen en gaat vertellen wat diegene voor jou betekend. Want zeg eens eerlijk, hoe vaak doe jij dat nog? Alleen bij rouwen en trouwen toch?
Vandaag zie ik een filmpje waar ze geluk meten. Ze laten mensen opschrijven welk persoon een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan hun bestaan. Daarna, zonder dat ze dat van te voren wisten krijgen ze de opdracht deze persoon direct hierna te bellen en het verhaal te vertellen. Deze mensen waren na één telefoongesprek 4-25% gelukkiger dan daarvoor.
Hoe simpel wil je het hebben?
Ik wil je uitnodigen na het lezen van dit verhaal het volgende te doen. Schrijf eens op papier, al zijn het maar een paar woorden, wat iemand in jou omgeving voor jou betekent. Neem het papiertje mee en vertel het eens aan deze persoon en kijk wat er gebeurt. Ik zal het initiatief nemen.
Lief zusje, lieve Kyra.
Wat ik je nog eigenlijk nooit heb verteld is dat ik verschrikkelijk trots op jou ben. Sterker nog ik ben een soort verslaafd aan jou. Als ik bij jou ben, kan ik niets anders dan grapjes maken. Als ik mijn verhaal op het podium mag vertellen en zenuwachtig ben of mijn verhaal wel goed genoeg is, dan denk ik vaak aan jou. Jij moet namelijk altijd, maar dan ook altijd, om mijn grapjes lachen. Ik doe dan net alsof je op de eerste rij zit en je de befaamde Kyra lach ten toon spreid. Hard, ongegeneerd, ongeremd, oprecht. Ik lach mee, dan pas durf ik met vertrouwen het toneel te verschijnen.
Bij jou mag ik altijd de grote broer spelen. Van jongs af aan liet jij altijd al merken dat je trots was dat je grotere broers had, dat voelt fijn. Ik probeer dan naar je te luisteren en je te voorzien van het beste advies. Ik doe dan altijd alsof ik het wel voor elkaar heb en ik je kan helpen bij de volgende stap. Maar ik merk steeds meer dat ik wel jaloers ben op jouw kwetsbaarheid. Hoe oprecht je altijd vertelt hoe je je voelt. Je hebt de kracht van mama. De kracht om ergens iets van te vinden. Dat vind ik mooi aan jou.
Ik heb het nog steeds moeilijk met feit dat jij diegene bent die het telefoontje kreeg dat ik verongelukt was. Hier hebben wij het nooit veel over gehad. Tranen vullen mijn ogen als ik dit alleen al opschrijf. Die dwarslaesie kan ik wel aan, maar niet het verdriet en de pijn waar ik jou toen door heb laten gaan. Mijn kleine zusje. In de maanden hierna, waarop je altijd naast mijn bed stond, lief wrijvend over mijn armen. Wilde je alles doen om mij maar te helpen. Dit heb je ook gedaan. Ik kan mij namelijk al die momenten nog herinneren. Jij hebt een hoop liefde gegeven en voor mij gezorgd. Dankjewel hiervoor.
Nu mijn ongeluk en het overlijden van mama, weer wat verder in het verschiet liggen. Spreek ik minder vaak uit wat ik echt voor je voel. Je blijft mijn kleine zusje, maar ik kan nog een hoop van jou leren. Openhaard, kaasje, wijntje en het leven is goed. Ik hou van jou.